شرکت Aromede پس از برگزاری موفقیت آمیز وبینار «آشنایی با بازار و صنعت گیاهان دارویی و معطر در سوریه» و استقبال مخاطبین، برنامه اعزام هیات تجاری به این کشور را با محوریت نمایشگاه تخصصی کشاورزی اگریتکس ۲۰۲۱ دمشق، در دستور کار خود قرار داده است.

کارگزاری تخصصی Aromede اقدام به برگزاری وبینار “آشنایی با بازار و صنعت گیاهان دارویی و معطر در سوریه” می کند. در این وبینار، علاوه بر آشنایی با مختصات این بخش در سوریه، زمینه‌های تعامل دو کشور توسط ارائه دهندگان و شرکت کنندگان بررسی خواهد شد. 

میانمار با مساحتی در حدود ۶۷۶ هزار کیلومتر مربع و جمعیتی بیش از ۵۳ میلیون نفر در جنوب شرقی آسیا واقع شده است. پایتخت این کشور شهر نایپیداو است. کشاورزی همراه با جنگلداری از عمده فعالیت های امرار معاش مردم این کشور است.
تاکنون حدود ۷۰۰۰ گونه ی گیاهی در میانمار شناسایی شده و تعداد ۱۰۷۱ گونه آن به عنوان گیاهان بومی ثبت شده اند. تقاضا برای گیاهان دارویی و مواد اولیه گیاهی در میانمار به طور چشمگیری افزایش پیدا کرده است. با این حال، در این کشور کشت گیاهان دارویی به صورت محدود انجام می گیرد و اکثر مردم این گیاهان را از جنگل ها جمع آوری می کنند.
مردم روستایی میانمار از دوران باستان از داروهای سنتی استفاده می کردند. سیستم داروهای سنتی میانمار بر فلسفه بودایی و نظریه های آیورودا استوار است. طب سنتی و استفاده از گیاهان دارویی تنها سیستم مراقبت بهداشتی و درمانی از تمام طبقات جامعه تا به امروز بعد از ظهور داروها و درمانی های جدید در این کشور بوده است.
دولت میانمار مصمم است که آنچه از دانش طب سنتی به آن ارث رسیده و در گذشته به آن توجهی نشده است را حفظ کند. همچنین برنامه های مختلف در ایجاد باغ های گیاهی برای حفاظت و کشت گیاهان دارویی اجرا شده است و نیز تحقیقاتی جهت ابداع داروهای جدید از این گیاهان انجام شده است.
گیاهان دارویی و داروهای گیاهی تا حد زیادی از کشورهای همسایه از جمله بنگلادش، چین، هند و تایلند وارد این کشور می شود. این کشور صادراتی نیز به کشورهایی نظیر چین و تایلند دارد اما به دلیل غیرقانونی بودن آن ثبت نشده است.
طب سنتی در میانمار برای مدت زمان طولانی بدون استاندارد و اقدامات کنترل کیفیت مورد استفاده قرار گرفته است. همچنین عدم وجود فناوری های مناسب مانند جمع آوری، برداشت، خشک کردن، بسته بندی، ذخیره سازی، نبود استاندارهای کنترل کیفیت و ایمنی، نبود کارکنان ماهر و نبود تجهیزات لازم از جمله محدودیت های مهم این کشور برای توسعه این صنعت می باشد.

جداسازی و درجه بندی یک مرحله ی رایج در تمامی زنجیره های تولید مواد غذایی است. حذف تمام یا اکثر قسمت های نامطلوب گیاه مانند سورت کردن براساس برخی ویژگی های آنها یکی از مهمترین مراحل خالص سازی و تمیزکردن مواد گیاهی است که در گذشته بصورت دستی انجام می شد.

اختتامیه این همایش ملی با همکاری انجمن گیاهان دارویی ایران و موسسه آموزش عالی آفاق و مشارکت جهاد دانشگاهی آذربایجان غربی، دانشگاهها و مراکز آموزش عالی کشور و استان با ارایه مقالات منتخب به صورت وبیناری برگزار شد.

اصطلاح فرآوری مکانیکی شامل عملیات های گوناگون پس از برداشت گیاهان دارویی و معطر می شود.

علاوه بر کاربردهای گیاهان دارویی و معطر که در مطالب قبلی به آن ها اشاره شد، این گیاهان در صنایع مختلف نیز مورد استفاده قرار می گیرند.

مالدیو کشوری است جزیره ای، واقع در جنوب غربی اقیانوس هند، که پایتخت آن ماله است و از نظر جمعیت و هم مساحت کوچک‌ترین کشور قاره آسیا است. اقتصاد این کشور وابستگی زیادی به گردشگری دارد. کشاورزی در این کشور به دلیل محدودیت دسترسی به زمین های قابل کشت نقش جزیی دارد.
این کشور یکی از برترین مصرف کنندگان گیاهان دارویی است. طب سنتی در این کشور با عنوان Dhivehi Beys شناخته می شود و قرن ها از آن استفاده می شده است.
در سال های اخیر تلاش شده که طب سنتی در طب مدرن ادغام شود. دولت “طرح سلامتی برای همه” را با همکاری سازمان WHO توسط موسسه علوم بهداشتی طب سنتی اجرا کرده است.
در فلور گیاهی مالدیو ۵۰۰ گونه گیاه وجود دارد که ۷۰ گونه بومی اند و بیش از ۳۰۰ گونه در طب سنتی استفاده می شوند. گیاهانی مانند Abutilon indicum، Aerva lanata، Boerhaavia diffusa و spp Pedilanthus از مهمترین گیاهان دارویی بومی هستند که مستقیما توسط افراد از جنگل ها جمع آوری می شوند.
آژانس توسعه سازمان ملل متحد حفاظت از گونه های دارویی و دانش بومی را در جزیره مرجانی مالدیو در سال ۲۰۰۰ انجام داده است.
عواملی مانند از دست دادن زیستگاه های طبیعی و جنگلی به دلیل بهره وری از زمین برای مسکن و کشاورزی، از دست دادن دانش سنتی به دلیل عدم تمایل نسل های قدیمی برای به اشتراک گذاری دانش خود و عدم علاقه نسل جوان، فقدان نهادهای آموزشی، استفاده ناپایدار از منابع و عدم حمایت های دولتی برای توسعه کشت گیاهان دارویی و معطر از جمله محدودیت ها و مشکلات برای توسعه صنعت گیاهان دارویی در این کشور است.

گل‌محمدی (Rosa damascena Mill.) ازجمله گیاهان مهم در صنعت دارویی و عطرسازی می‌باشد. این پژوهش به‌منظور دستیابی به یک دستورالعمل باززایی کارا و مؤثر، برای بکارگیری در برنامه‌های به‌نژادی در شرایط آزمایشگاهی این گیاه با ارزش از نظر اقتصادی انجام شد.

کویت با مساحتی در حدود ۱۸ هزار کیلومتر مربع و جمعیتی در حدود ۵ میلیون نفر، کشوری کوچک در منطقه خاورمیانه است که در حاشیه خلیج فارس واقع شده است.
مردم کویت تا اوایل قرن بیستم از طب مدرن استفاده نمی کردند. در سال ۱۹۰۴ بریتانیا برای رایج کردن طب مدرن در کویت، پزشکی را به عنوان سفیر خود منصوب کرد. اما قبل از این زمان مردم کویت بر طب سنتی که توسط پزشکان سنتی ارائه می شد اعتماد داشتند.
در سال­ های اخیر، سیستم مراقبت بهداشتی و سلامت در کویت به طرز چشمگیری بهبود یافته است. در سال ۱۹۷۸ استفاده از گیاهان دارویی در بخش بهداشت و درمان به طور رسمی آغاز شد.
پوشش گیاهی بومی کویت شامل درختچه های چوبی چندساله است که وابسته به بارش های زمستانی هستند. تپه های شن و ماسه، مرداب های نمک، دشت کویر و فلات کویر: چهار اکوسیستم و مشخصه طبیعت کویت را نشان می دهند. در تپه های شنی گیاهانی که یافت می شوند شامل: درمنه، رمس، اشنان و … هستند که از این گیاهان برای ساخت داروهای گیاهی استفاده می شود. گیاه گون برای درمان بیماری های کلیوی و سیاه دانه به طور سنتی برای درمان دیابت در کویت مورد استفاده قرار می گیرد.
کتابی تحت عنوان گیاهان دارویی کویت به زبان عربی توسط بنیاد کویت برای پیشرفت علوم این کشور منتشر شده است. در سال ۱۹۸۴ سازمان اسلامی علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی (IOMS) برای انجام کارهای تحقیقاتی تاسیس شد. یکی از فعالیت های این سازمان پیدا کردن برنامه های عملی و درمان های پزشکی با استفاده از داروهای گیاهی است.
کشور هند از جمله کشورهای مهم صادرکننده گیاهان دارویی و ادویه ها به کویت است که حدود ۵۰ درصد از واردات کشور کویت از این کشور می باشد و پس از آن پاکستان و ایران در مقام های دوم و سوم قرار دارند.