نام فارسی: بارهنگ

نام انگلیسی: Plantain

نام علمی: Plantago lanceolata

خانواده: Plantaginaceae

خواص درمانی: ضد عفونی‌کننده، ضد کرم، ضد آلزایمر، ضد سرطان، ضد روماتیسم، ضد تومور، ضد التهاب دستگاه گوارش، ضد تب، ضد سرفه، ضد زخم‌های داخلی، بازکننده برونش‌ها، ملین، مسهل، معرق، هضم‌کننده غذا، خلط‌آور، محافظ کبد، محرک سیستم ایمنی بدن، شیرافزا، کاهش‌دهنده چربی خون، مقوی رحم.

* بارهنگ همراه با قدومه و به‌دانه به عنوان نرم کننده سینه و برطرف کننده سرفه و خارش‌های گلو مصرف سنتی دارد.

* ریشه، برگ و دانه این گیاه اثر نرم کننده دارد و از آن‌ها به عنوان تصفیه کننده خون، آرام کننده ناراحتی‌های آسم مرطوب، اسهال‌های ساده و ورم مخاط دهان استفاده می‌شود.

* جوشانده دانه بارهنگ در رفع بیماری‌های التهابی کلیه و مثانه موثر است.

* اگر برگ تازه بارهنگ به مدت چند ساعت در آب جوشیده قرار بگیرد، سپس قطعات آن بر روی زخم‌های باز قرار گیرد، نه تنها زخم‌ها را از خطر آلودگی حفظ می‌کند، بلکه سرعت بهبود را باعث می‌شود.

* جوشانده ریشه گیاه همراه با عسل، اگر به صورت غرغره مصرف شود، ورم حلق را از بین می‌برد.

ماده مؤثّره: بیشترین ترکیب موجود در بارهنگ موسیلاژ آن می‌باشد؛ همچنین: تانن‌ها، کومارین از جمله آسکولتین، فلاونوئید از جمله آپی‌ژنین، اسید سیلی‌سیک، روی، پتاسیم، ایروئید گلوکزید از جمله آکوبین.

اندام مورد استفاده: برگ‌ و دانه.

اشکال دارویی موجود: فرآورده‌های تولید شده از برگ: دم‌نوش، قطره و شربت.

• دانه‌های بارهنگ به صورت خیساندن در آب قابل استفاده هستند.

نکات مهم:  مصرف در حد اعتدال فاقد عوارض جانبی می‌باشد.

• هنگام مصرف دانه‌ها، باید آب فراوان نوشید تا به خوبی هضم شود و به علت داشتن موسیلاژ در معده و روده متراکم نشود.
• در دوران باردهی و شیردهی نباید مصرف شود، به علت خاصیت مسهل بودن و تحریک نمودن رحم.
• روغن دانه‌ها، شبیه به خواص روغن خردل می‌باشد و در بعضی افراد ایجاد آلرژی و التهاب می‌نماید.

گیاه بارهنگ

دانه بارهنگ

پونه پورامینی (کارشناس ارشد گیاهان دارویی)

منبع: ۱- گیاهان دارویی و گیاه درمانی، تالیف دکتر محمدحسین صالحی سورمقی، انتشارات دنیای تغذیه، تابستان ۱۳۸۹.

۲- گیاهان دارویی، تالیف پروفسور هانس فلوک، ترجمه دکتر محمدرضا توکلی و دکتر محمدرضا صداقت، ۱۳۶۶.

۳- سایت ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد، گیاه دارویی بارهنگ.