به گزارش شبکه خبری گیاهان دارویی و ترکیبات طبیعی به نقل از جوان، مهندس حمیدرضا عبدوس با بیان اینکه باریجه از گیاهان مهم مرتعی ودارویی و صنعتی می باشد که در مناطق کوهستانی وییلاقی شهرستان مهدیشهر که بیشتر نزولات به صورت برف است ، رویش دارد، گفت : ساقه گیاه باریجه دارای مجاری ترشحی متعددی است که در قسمت پوست و آبکش پَسین و آبکش‌های غیرطبیعی در حاشیه مغز پراکنده‌اند و از آنها صمغ باریجه در دو نوع اَشکی (دان) که حاصل تراوش طبیعی بر روی ساقه‌های گل‌دهنده و توده‌ای (عسلی) از تیغ زدن ریشه به دست می‌آید. 

وی افزود : برای به دست آوردن باریجه توده‌ای یا عسلی، خاکِ قسمت قاعده شمالی (پشت به آفتاب) گیاه را به اندازه ۲۰ تا ۳۰ سانتی‌متر خالی می‌کنند و پس از ظاهر شدن غده گیاه شروع به برداشت قسمتی از غده گیاه می‌کنند. 

عبدوس یادآور شد : صمغ حاصل از گیاه ، جز فرآورده های فرعی مرتع بوده و بعنوان یکی از مهمرترین گیاهان دارویی و صنعتی صادراتی کشور محسوب می شود. 

گفتنی است،باریجه گیاهی است پایا با نام علمی Ferula gummosa از تیره چتریان که مونوکارپیک بوده یعنی تنها یک بار گل می دهد و در طب سنتی ایران، در بیماری‌های تنفسی، دارویی خلط‌‌ آور و نیز ضد گرفتگی عضلات دستگاه گوارش محسوب می‌شود ولی مصرف عمده آن در صنایع جواهرسازی به صورت چسب الماس و همچنین تثبیت کننده عطر و صنایع آرایشی است. که صادرات آن ارزش افزوده ارزی مناسبی دارد.