فیلیپین کشوری است در جنوب شرقی آسیا که متشکل از ۷۶۴۱ جزیره می‌باشد که به صورت کلی به سه بخش جغرافیایی تقسیم شده که از شمال به جنوب عبارتند از لوزون، ویسایا و میندانائو. مساحت این کشور به اضافه آب‌ های درون سرزمینی ۳۰۰ هزار کیلومتر مربع است و در حدود ۱۱۰ میلیون نفر جمعیت دارد.
آب و هوای فیلیپین گرمسیری با رطوبت زیاد است و در طول سال همواره با طوفان و باران‌های موسمی روبرو است و به دلیل همین باران‌های سیل آسا، تقریباً ۷۰ درصد این جزایر را جنگل‌های سرسبز استوایی فرا گرفته ‌است. فیلیپین در حدود ۱۳۵۰۰ گونه گیاهی دارد که حدود ۱۵۰۰ گونه آن دارای کاربردهای دارویی هستند. در این کشور گیاهان گل‌ صابونی، علف لیمو و وتیور استعداد بسیاری برای بهره برداری های تجاری دارند. به طور معمول گیاهان دارویی از جنگل ها برای اهداف تجاری و توسط جوامع روستایی جمع آوری می شوند.
کشت گیاهان دارویی و معطر در فیلیپین قدمتی قبل از زمان استعمار اسپانیایی ها دارد. کتاب گیاهان دارویی در فیلیپین توسط دکتر پارود در سال ۱۸۹۲ نوشته شده و در سال ۱۹۷۸ تجدید چاپ شده و ۸۵۰ نوع گیاه دارویی در آن ذکر شده است. پژوهش در طب گیاهی فیلیپین به سرعت در حال گسترش است. دانشگاه UPLB فیلیپین، اقداماتی را در جهت یک سری از سمینارهایی برای تعیین وضعیت پژوهش و فناوری گیاهان دارویی و ارزیابی فرصت های کسب و کار آغاز کرده است. این سری از سمینارها با هدف شناسایی فناوری، تولید، فراوری و بازاریابی گیاهان دارویی معطر و شناسایی گونه های اولویت دار انجام می شود.

در ترکمنستان حدود ۷۰۶۴ گونه گیاهی وجود دارد که ۳۱۴۰ گونه آن دارای ارزش اقتصادی هستند. فلور گیاهی این کشور دارای ۳۹۳ گونه انحصاری بوده و ۲۸ گونه نیز در معرض انقراض هستند و در کتاب قرمز ترکمنستان در سال ۱۹۹۹ آورده شده اند. حدود ۳۱۱ گونه دارویی و ۱۳۱ گونه معطر در ترکمنستان شناسایی شده است. بسیاری از گونه های ارزشمند دارویی و معطر در مناطق کوهستانی ترکمنستان یافت می شود. تنوع زیستی گونه های گیاهی ترکمنستان نقش مهمی در اقتصاد این کشور به خصوص برای توسعه صنایع دارویی، عطر و مواد غذایی دارد. پژوهش و تحقیق در زمینه گیاهان دارویی و معطر و ارزیابی علمی و اقتصادی آنها در این کشور بسیار محدود است و در حال حاضر اطلاعات زیادی در دسترس نیست. وزارت بهداشت و درمان ترکمنستان با مشارکت یک شرکت هندی، کارخانه ای را احداث کرده است که در آن عصاره­ گیری از گیاهان و تولید داروهای گیاهی انجام می شود.

حدود ۴۰ درصد از داروهای مورد استفاده در ترکمنستان از مواد گیاهی مشتق شده است. ترکمنستان صادرکننده دو محصول عمده است؛ شیرین بیان و سنا. در سال های اخیر حدود ۵۰ گونه از گیاهان بومی در این کشور کشت شده اند و تولید شیرین بیان و سنا در حال توسعه می باشد.

در ازبکستان حدود ۴۰۰۰ گونه گیاهی وجود دارد و حدود ۴۰۰ گونه آن برای استحصال روغن مورد استفاده قرار می گیرد. در منطقه ای از ازبکستان گیاهان دارویی در مزارع با مقیاس صنعتی کشت می شود از جمله این گیاهان؛ همیشه بهار، بابونه رومی، گونه هایی از نعناع،‌ نسترن کوهی و سنبل الطیب هستند. داروهای گیاهی بیشتر در مناطق روستایی مورد استفاده قرار می گیرد که در آن مناطق، خدمات بهداشتی به راحتی در دسترس عموم نیست. همچنین استفاده از طب سنتی و گیاهان دارویی به دلیل کمتر بودن مضرات آن بیشتر از داروهای مدرن در این کشور مورد استفاده قرار می گیرد و لذا در سال ۱۹۹۷ آیین نامه استفاده از داروهای گیاهی تنظیم شد. این قانون با همان قوانین و مقررات استفاده از داروهای معمولی اجرا می شود. حدود ۴۰۰ گونه جدید گیاهی از جمله زینتی، چوبی، درختان میوه و دارویی شناسایی و معرفی شده اند. برنامه هایی برای تولید ۶۲ نوع ترکیب از گیاهان دارویی توسط کمیته علوم و فنون موسسه تحقیقات آکادمی وزارت بهداشت ازبکستان و سازمان های دیگر انجام شده است. مهمترین مشکلات گیاهان دارویی و معطر در کشور ازبکستان، در معرض خطر انقراض قرار گرفتن آن ها به دلیل چرای بی رویه دام، برداشت بیش از اندازه، عدم کشت، عدم حفاظت و تحقیقات ناکافی در این زمینه است. کشور ازبکستان دارای پتانسیل بسیار زیادی برای بهره برداری تجاری از گیاهان دارویی و معطر می باشد.

در هند حدود ۱۵ تا ۲۰ هزار گونه گیاهی گزارش شده که ارزش دارویی دارد و بومی این کشور می باشند. حدود ۷۰ درصد از گیاهان دارویی و معطر در هند در مناطق گرمسیری می رویند. همچنین کمتر از ۳۰ درصد از گونه های گیاهان دارویی و معطر در مناطق معتدل و کوهستانی و ارتفاعات بالاتر وجود دارند. حدود ۹۰ درصد از گیاهان دارویی که مورد استفاده در صنایع هستند از گیاهان خودرو (وحشی) جمع آوری می شوند. بیش از ۷۰ درصد از گونه های گیاهی که در هند برداشت می شوند شامل قطعات ریشه، پوست، چوب، ساقه و گل گیاه مورد نظر هستند که این عمل باعث تخریب جنگل ها و در معرض خطر و تهدید قرار گرفتن گونه های گیاهی در حین برداشت می شود.
هند یکی از تولید کنندگان برتر اسانس های گیاهی در جهان است. عمده ترین اسانس های تولیدشده در این کشور عبارتند از: اسانس صندل، علف لیمو، اکالیپتوس و نعناع. کشور هند یکی از صادرکنندگان مهم مواد اولیه به شش کشور توسعه یافته جهان نظیر فرانسه، آلمان، ژاپن، سوئیس، انگلستان و ایالت متحده می باشد.
هندوستان یکی از بیشترین تعداد دانشکده های طب سنتی را به خود اختصاص داده است. در هندوستان پزشکان فارغ التحصیل طب سنتی که از آن با عنوان طب یونانی یاد می شود، همچون دیگر پزشکان مطب دارند و داروهای گیاهی برای بیماران خود تجویز می کنند.

در پاکستان حدود ۶۰۰۰ گونه گیاهی گلدار، ۲۰۰۰ گیاه دارویی و ۴۰۰ گیاه مورد استفاده در طب سنتی وجود دارد. بیش از ۸۵ درصد از نیاز گیاهان دارویی این کشور از منابع طبیعی و جنگل ها تامین می شود. بسیاری از گونه های گیاهی به دلیل برداشت های بیش از حد و روش های جمع آوری نامناسب در خطر انقراض قرار دارند. گیاهانی مانند رازیانه، زیره، گشنیز، اسطوخودوس، رزماری و نعنا به طور گسترده جهت مصارف داخلی و صادرات تولید می شوند. اما هیچ آمار رسمی از مقادیر تولید و‌ مصرف آن­ها در دست نیست. حیدرآباد مرکز اصلی تولید گلبرگ گل رز با حدود ۸۰ درصد کل تولید در پاکستان می باشد. در این کشور موسسات همدرد و قرشی مهمترین مراکز تحقیق و توسعه در زمینه گیاهان دارویی می باشند.
در پاکستان استفاده از داروهای گیاهی رایج بوده و سیاست کشور در مورد طب سنتی در حال توسعه است. قوانین و مقررات آن در سال ۱۹۶۵ ایجاد شدند و در سال های ۱۹۷۰ و ۲۰۰۲ اصلاح شده­اند. در پاکستان، کمیته ملی طب و دولت، به هر طبیب و یا پزشک یونانی شایسته با گذراندن دوره ۴ ساله، مدرک فاضل الطب و الجراحت اعطا می کند. در حال حاضر حدود ۵۳۰۰۰ پزشک یونانی دوره دیده در نواحی شهری و روستایی مشغول به کار هستند و حدود ۳۶۰ بهداری و درمانگاه آماده خدمت رسانی به عموم می باشند.

دانشگاه علمی کاربردی لرستان «استارت آپ» گیاهان دارویی و بلوط را به صورت سراسری در استان برگزار می‌کند.

سومین کنفرانس بین المللی علوم کشاورزی، گیاهان دارویی و طب سنتی در تاریخ ۲۰ خرداد ماه ۱۳۹۹ در شهر تفلیس گرجستان برگزار می گردد.

نخستین رویداد استارتاپی زالوی طبی و دومین همایش و کارگاه بین‌الملی زالوی طبی با حمایت ستاد توسعه علوم و فناوری گیاهان دارویی و طب سنتی برگزار می‌شود. این رویداد با همکاری سازمان شیلات و وزارت بهداشت در ۲۱ و ۲۲ خرداد سال ۹۹ در دانشکده زیست شناسی پردیس علوم دانشگاه تهران برگزار می‌شود.

رئیس پژوهشکده اسانس‌های طبیعی دانشگاه کاشان از برگزاری دومین کنفرانس بین المللی گل محمدی در آبان ماه ۱۳۹۸ در پژوهشکده اسانس‌های طبیعی قمصر این دانشگاه خبر داد. محور‌های کنفرانس شامل تمامی حوزه‌های علمی و فنی مرتبط با گل محمدی، شامل کشت، صنعت، فن آوری و انواع محصولات آن است.

اولین همایش ملی “طب فراگیر، کارآفرینی و اشتغال” ۳۱ خرداد ماه در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی برگزار می‌شود.