کشور اندونزی از ۱۷ هزار جزیره تشکیل شده است و بزرگترین مجمع الجزایر جهان است و با جمعیت بیش از ۲۶۰ میلیون نفر، چهارمین کشور پرجمعیت دنیا می باشد. این کشور در امتداد هزاران جزیره میان آسیا و استرالیا گسترده شده است. مساحت کل کشور ۱۸۲۶۴۴۰ کیلومتر مربع است. حدود ۶۰ درصد از مساحت کل کشور تحت پوشش جنگل هایی با تنوع زیاد از گونه های گیاهی هستند که ۱۰ درصد از جنگل های استوایی جهان در آن جای  گرفته اند.این کشور پس از برزیل دومین کشوری است که بزرگترین تنوع گیاهی را در خود جای داده است به طوری که ۹۰ درصد از گونه های گیاهی آسیا در این کشور وجود دارد.

بخش اعظم گیاهان دارویی به کار رفته در طب سنتی اندونزی، از جنگل ها جمع آوری می شوند و فقط تعداد معدودی از آنها کشت می شوند. در اندونزی هم تجارت داروهای گیاهی و هم گیاهان دارویی به صورت خام بطور قابل توجهی در حال توسعه است.

با توجه به وجود تنوع گیاهان معطر، اندونزی از جمله بزرگ ترین کشورهای صادر کننده روغن و ادویه جات است و روغن میخک، ‌سنبل الطیب و نعناع هندی صادر می کند.

بسیاری از مردم این کشور به طب سنتی متکی هستند. دولت اندونزی جهت ارتقاء  بهره برداری  پایدار از منابع گیاهی دارویی خود را به دو جهت: ارائه مراقبت های بهداشتی بهتر  به مردم  و توسعه صادرات به  اجرا  درآورده  است. اندونزی دارای انواع بسیاری از طب سنتی در ارتباط با گروه های مختلف قومی و تحولات تاریخی است. حدود ۴۰ درصد از اندونزیایی ها از گیاهان دارویی استفاده می کنند  که  حدود ۷۰ درصد آنها ساکن مناطق روستایی هستند.

دولت اندونزی در اواخر دهه ۱۹۹۰،‌ دوازده مرکز آزمایشی داروهای گیاهی را مرحله به مرحله تاسیس کرد تا کار آزمون و خطای پیش بالینی و بالینی در ۱۲ استان این کشور انجام دهد که به  این ترتیب به تدریج محصولات دارویی گیاهی وارد بخش پزشکی رسمی این کشور در بیمارستان ها، مراکز بهداشت عمومی و سطوح دیگر درمانی شد.