نام فارسی: آویشن باغی

نام انگلیسی: Thyme

نام علمی: Thymus vulgaris

خانواده: Lamiaceae

خواص درمانی: ضد التهاب، ضد اکسیدان، ضد تب، ضد عفونی‌کننده، ضد کرم،  ضد سرفه، ضد میکروب، ضد قارچ، ضد ویروس، ضد خارش، ضد نفخ، ضد اسپاسم، ضد درد، ضد آرتریت، خلط‌آور، موثر در درمان برونشیت، مسکن، قابض، معرق، کاهش‌دهنده چربی خون، کاهش‌دهنده پرفشاری خون، محرک سیستم ایمنی بدن و کاهش‌دهنده‌ی ترشحات بزاقی.

ماده مؤثّره: مهمترین ترکیبات گیاه آویشن اسانس آن می‌باشد که در برگ و گل‌های گیاه وجود دارد. ترکیبات مهم موجود در اسانس شامل: تیمول، کارواکرول، لینالول، سیمن، تیمن و آلفا پی‌نن می‌باشد.

اندام مورد استفاده: برگ، گل، سرشاخه‌های تازه.

اشکال دارویی موجود: شربت، پودر خشک یا برگ خشک گیاه جهت استفاده به صورت دم‌کرده، محلول حمام، محلول غِرغره جهت کاهش تورم دهان و گلو، تنتور، صابون، شامپو.

نکات مهم: در دوران حاملگی با احتیاط و زیر نظر پزشک مصرف شود.

*آویشن‌هایی که در بازار و عطاری‌ها می‌باشند، از گونه‌های مختلف آویشن هستند، مانند: آویشن باغی، آویشن شیرازی و آویشن دنایی از نظر خواص درمانی مشابه می‌باشند و فقط در میزان ترکیبات ماده مؤثّره متفاوت هستند.

پونه پورامینی (کارشناسی ارشد گیاهان دارویی)