×

منوی بالا

منوی اصلی

دسترسی سریع

اخبار سایت

آخرین اخبار

امروز : یکشنبه, ۲۲ مهر , ۱۴۰۳  .::.  اخبار منتشر شده : 0 خبر

با دیدن بوته‏‌های این گیاه در باغ مادربزرگش، آن را مورد بررسی و مطالعه قرار داده است. بخش‏‌هایی از گزارش این مطالعه را بخوانید:

جایی در لابه‏‌لای کوه‏‌های البرز، ۱۰ کیلومتر بعد از شهر آلاشت، جاده‏‌ای کوچک و خاکی در دل دره‏‌ای زیبا وجود دارد که به «سواد رودبار» می‏‌رسد. روستایی کوچک با خانه‏‌های قدیمی خشتی و چوبی که مادربزرگم در آن زندگی می‏‌کند. چندوقت پیش، پس از یک سال به ییلاق رفتم. با دیدن بوته‏‌های زیاد و زیبای گل‌گاوزبان در باغ تعجب کردم و از مادربزرگم پرسیدم: «این‏‌ها خودشان درآمده‏‌اند یا آن‏‌ها را کاشته‏‌اید؟» مادربزرگم پاسخ داد: «آخرین‌باری که به صحرا رفتم، چند بوته را با ریشه کندم و این‌جا کاشتم. گل‌ گاوزبان یک گیاه وحشی است و خودش رشد می‎کند.»

تصمیم گرفتم با دیدن این گیاه زیبا درباره‏‌ی آن اطلاعاتی به دست بیاورم؛ از مادربزرگ پرس‌وجو کردم و در اینترنت هم چرخی زدم. گل‌ گاوزبان در نواحی شمالی کشور می‏‌روید. این گیاه از اردیبهشت تا شهریور گل می‏‌دهد. برگ‏‌هایش ساده، سبز رنگ و پوشیده از پرزهای زبر و خشن است. گل‏‌ها به رنگ بنفش و صورتی هستند که به رنگ‏‌های آبی و سفید هم ممکن است دیده شوند. گل‏‌ها کمی به گل‌ انار شباهت دارند، اما کوچک‏‌ترند و نوع مرغوب آن دمبرگ سفید و گلبرگ بنفش دارند. ارتفاع ساقه به ۶۰ سانتی‏‌متر می‏‌رسد و پوشیده از خار است. این گیاه علفی یک ساله، سرشار از کلسیم، پتاسیم و ویتامین ث است.

از گلبرگ و سرشاخه‏‌های گل‌دار گل‌ گاوزبان استفاده‏‌ی دارویی می‏‌شود. این گل را به‌صورت تازه و خشک مصرف می‌کنند. آن را هم در سالاد می‌ریزند و هم دم می‌کنند. برگ‏‌ها را هم می‏‌توان مثل اسفناج پخت. گل‌ گاوزبان یکی از غنی‏‌ترین منابع اسیدهای چرب امگا۶ است و برای درمان سرماخوردگی، تسکین سرفه، ورم حفره‏‌های بینی، گرفتگی صدا، آرامش اعصاب و… بسیار مفید است.

بهناز برق‌گیر، ۱۴ ساله

برچسب ها :

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.