در ازبکستان حدود ۴۰۰۰ گونه گیاهی وجود دارد و حدود ۴۰۰ گونه آن برای استحصال روغن مورد استفاده قرار می گیرد. در منطقه ای از ازبکستان گیاهان دارویی در مزارع با مقیاس صنعتی کشت می شود از جمله این گیاهان؛ همیشه بهار، بابونه رومی، گونه هایی از نعناع،‌ نسترن کوهی و سنبل الطیب هستند. داروهای گیاهی بیشتر در مناطق روستایی مورد استفاده قرار می گیرد که در آن مناطق، خدمات بهداشتی به راحتی در دسترس عموم نیست. همچنین استفاده از طب سنتی و گیاهان دارویی به دلیل کمتر بودن مضرات آن بیشتر از داروهای مدرن در این کشور مورد استفاده قرار می گیرد و لذا در سال ۱۹۹۷ آیین نامه استفاده از داروهای گیاهی تنظیم شد. این قانون با همان قوانین و مقررات استفاده از داروهای معمولی اجرا می شود. حدود ۴۰۰ گونه جدید گیاهی از جمله زینتی، چوبی، درختان میوه و دارویی شناسایی و معرفی شده اند. برنامه هایی برای تولید ۶۲ نوع ترکیب از گیاهان دارویی توسط کمیته علوم و فنون موسسه تحقیقات آکادمی وزارت بهداشت ازبکستان و سازمان های دیگر انجام شده است. مهمترین مشکلات گیاهان دارویی و معطر در کشور ازبکستان، در معرض خطر انقراض قرار گرفتن آن ها به دلیل چرای بی رویه دام، برداشت بیش از اندازه، عدم کشت، عدم حفاظت و تحقیقات ناکافی در این زمینه است. کشور ازبکستان دارای پتانسیل بسیار زیادی برای بهره برداری تجاری از گیاهان دارویی و معطر می باشد.

بنیاد علمی و فرهنگی بوعلی سینا و فرهنگستان طب سنتی ازبکستان به منظور استفاده از ظرفیت های موجود برای شناخت، آموزش و توسعه میراث طبی بوعلی سینا تفاهم نامه همکاری پنج ساله امضا کردند.