مطالعاتی که توسط زیست‌شناسان دانشگاه میشیگان و اموری انجام شده است، نشان می‌دهد پروانه‌های مونارک از گیاهان دارویی برای درمان نسل بعدی خود استفاده می‌کنند. این تحقیق مشخص کرده است که برخی از گونه‌های گیاه گل شیری، که غذای اصلی لاروهای این پروانه‌هاست، می‌توانند عفونت‌های انگلی آن‌ها را کاهش دهند. همچنین، پروانه‌های ماده آلوده تمایل دارند تخم‌های خود را روی گونه‌های سمی‌تر این گیاه بگذارند تا از بیماری در نسل بعدی جلوگیری کنند. این رفتار نشان می‌دهد که پروانه‌های مونارک به مرور زمان توانایی مراقبت دارویی از نسل آینده خود را تکامل داده‌اند.

مطالعات کمی درباره خوددرمانی در حیوانات انجام شده است، اما این تحقیق یکی از نمونه‌های واضحی است که نشان می‌دهد این رفتار در طبیعت وجود دارد. نکته جالب‌تر اینکه این رفتار بین‌نسلی است؛ یعنی مادر برای سلامت نسل بعدی تصمیم‌گیری می‌کند. این کشف نه تنها درک ما از رفتار حیوانات را گسترش می‌دهد، بلکه می‌تواند راهگشای یافتن داروهای جدید برای انسان باشد. به گفته محققان، مطالعه رفتار حشرات در انتخاب گیاهان می‌تواند سرنخی برای شناسایی ترکیبات دارویی مفید ارائه دهد.

پروانه‌های مونارک به دلیل مهاجرت سالانه‌شان از آمریکا به مکزیک و همچنین الگوی رنگی زیبای نارنجی، سیاه و سفید روی بال‌هایشان مشهورند. این رنگ‌های زنده، شکارچیان را از سمی بودن آن‌ها آگاه می‌کند. لاروهای این پروانه‌ها از گیاهان گل شیری تغذیه می‌کنند، که برخی از آن‌ها دارای ترکیبات سمی خاصی به نام کاردنولید هستند. این مواد شیمیایی، لاروها را مسموم نمی‌کنند اما باعث می‌شوند حتی پس از تبدیل شدن به پروانه‌های بالغ نیز برای شکارچیان سمی باشند.