به گزارش شبکه خبری آموزشی گیاهان دارویی، لوزارنگ (لوزاگلرنگی) گیاهی است چندساله که به صورت بوته ای استوار رشد می کند. منشأ این گیاه کوهستان های آلپ است و در سیبری (روسیه)، آسیای مرکزی، مغولستان و شبه جزیره بالکان، به طور گسترده ای می روید.
برای نخستین بار، مردم خاور دور از دم کرده لوزارنگ (Leuzea carthamoides) برای رفع خستگی های روحی و جسمی استفاده می کردند. پس از کشف مواد مؤثره ارزشمند در ریشه و برگ های جوان، لوزارنگ در اکثر فارماکوپه های معتبر به عنوان یک گیاه دارویی معرفی شد.
در صنایع نوین داروسازی، از مواد مؤثره این گیاه برای مداوای افسردگی، تشویش و رفع کسالت های روحی و همچنین برای تقویت نیروی جسمی استفاده می شود.
ریشه این گیاه دارای مواد مؤثره است. عمده ترین مواد مؤثره ریشه، متعلق به گروه تری ترپنوئیدهاست و قسمت عمده آن را «ایکدیسترویید» (از استروییدهای اکسید شده) به مقدار ۰/۰۸ تا ۰/۲ درصد تشکیل می دهد. «۲۰-هیدروکسی-ایکدیزون» (یا لئوزین) از مهمترین مواد تشکیل دهنده «ایکدیسترویید» است. این ماده در الکل، استون و آب محلول است. تحقیقات اخیر نشان می دهد که برگ های جوان این گیاه نیز حاوی ۰/۱ تا ۰/۲ درصد مواد «ایکدیستروییدی» است. از مواد مؤثره دیگر موجود در ریشه، می توان از فلاونوئیدها (۰/۴۵ درصد)، اسانس (۰/۰۵ درصد) و ساپونین نام برد.
در صنایع داروسازی برخی از کشورها، از ریشه و برگ های جوان این گیاه تنتور و یا عصاره لوزارنگ تهیه می کنند. اخیراً در کشورهای غربی، قرص هایی تحت عنوان «ایکدیستن» حاوی ۰/۰۰۵ تا ۰/۰۱ گرم «ایکدسترویید» برای درمان افسردگی و اضطراب ساخته شده است.
منبع:
امیدبیگی، رضا. ۱۳۹۲. تولید و فرآوری گیاهان دارویی. جلد دوم. انتشارات به نشر (انتشارات آستان قدس رضوی). صفحات ۲۲۴-۲۳۰٫
https://medplant.ir/?p=34506
