در میان گیاهان دارویی، گونه های فراوانی هستند که برای رشد ونمو به فواصل زیادی از یکدیگر نیاز ندارند (نظیر شبت، گشنیز، خردل و شنبلیله). ولی به منظور تسریع در مبارزه مکانیکی با علف های هرز، مجبور به کاشت آنها در ردیف هایی با فواصل زیاد از یکدیگر هستیم، درحالی که اگر گیاهان در فواصل کمتری از یکدیگر کاشته شوند، در اشغال زمین های زراعی صرفه جویی می شود و محصول بیشتری نیز به دست می آید. از مزایای استفاده از علف کش های شیمیایی، صرفه جویی در کار فیزیکی و استفاده ی بهینه از زمین های زراعی است.

بدین منظور، استفاده از مواد شیمیایی مناسب به منظور مبارزه با علف های هرز گیاهان دارویی و انتخاب صحیح انواع علف کش ها، امری ضروری است و در این مورد باید دقت زیادی به عمل آید. زیرا علف کش های شیمیایی تنها برای استفاده روی گیاهان دارویی ساخته نشده اند (به استثنای علف کش زینبار) و از علف کش هایی که در مورد سایر گیاهان استفاده می شود، باید برای گیاهان دارویی نیز استفاده نمود.

در برخی موارد، استفاده از علف کش ها به صورت مخلوط، تأثیر بیشتری بر علف های هرز دارد.

تناوب کشت صحیح و مناسب گیاهان دارویی با سایر گیاهان نیز از جمله عواملی است که مانع رویش و گسترش علف های هرز می گردد.

در انتخاب نوع علف کش ها و غلظت آن ها، همیشه باید دقّت به عمل آید. تنها علف کش هایی که سبب نابودی علف های هرز می گردد، نباید به عنوان علف کش مطلوب شناخته شود؛ زیرا ممکن است تأثیر نامطلوب و یا حتی مرگ آوری روی گیاهان دارویی هم داشته باشد. معمولاً علف کش هایی که باعث تغییر شکل ظاهری گیاهان دارویی نگردد، عمدتاً تأثیر نامطلوبی روی مواد مؤثره آن ها نیز نخواهد گذاشت.

از آنجا که علف کش های مخصوصی برای استفاده از گیاهان دارویی ساخته نشده است، توصیه می شود جنبه های مختلف تأثیر آنها روی مواد مؤثره قبل از کاشت بذور تا آخرین مراحل رشد گیاهان در کرت های کوچک مورد مطالعه قرار گیرد و در صورت کسب اطلاعات لازم در مورد نوع و غلظت علف کش ها و زمان مناسب کاربرد آن، به استفاده از آن ها در مقیاس وسیع اقدام گردد.

علف کش ها معمولاً سمّی نیستند،  ولی گاهی ممکن است کمی سمّی یا خیلی سمّی باشند که به هر حال روی پاکت یا جعبه های محتوی علف کش ها ذکری از سمّی بودن یا نبودن آن ها نشده است. از این رو، در کاربرد آنها باید دقت کامل نمود و کارگران هنگام استفاده از آن ها باید از ماسک و روپوش و چکمه استفاده کنند و پس از اتمام کار بدن خود را با آب و صابون بشویند.

منبع:

امیدبیگی، رضا. ۱۳۹۲. تولید و فرآوری گیاهان دارویی. جلد اول. انتشارات به نشر (انتشارات آستان قدس رضوی). صفحات ۱۹۵-۲۰۰