مقاله : تأثیر همزمان کورکومین و تمرین شنا بر میزان افسردگی در موش‌های نر وابسته به مورفین

لاله الهام‌پور۱، محمدعلی آذربایجانی* ۲، محمد ناصحی۳، مقصود پیری۲، محمدرضا زرین‌دست۴

۱– دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران، ایران

۲– استاد، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران، ایران

۳– دانشیار، گروه زیست‌شناسی (فیزیولوژی جانوری)، دانشکده علوم نوین پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

۴– استاد، گروه فارماکولوژی، دانشکده پزشکی دانشگاه تهران، تهران،‌ ایران

چکیده:

مقدمه‌: به دلیل وجود بازار گسترده‌ی مواد مخدر در کشور و تنوع درمان‌های پیشنهادی نظیر راهکارهای غیردارویی شامل فعالیت ورزشی و مکمل‌های گیاهان دارویی، نیاز به مطالعات بیشتر ضروری به نظر می‌رسد.

هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیر همزمان کورکومین و تمرین شنا بر میزان افسردگی در موش‌های نر وابسته به مورفین بود.

روش بررسی: در یک کارآزمایی تجربی، ۴۰ سر موش نر نژاد NMRI آلبینو، به وزن g 19- 21 به عنوان آزمودنی انتخاب و به طور تصادفی به گروه‌های تیمار کنترل، مورفین، تمرین شنا، کورکومین، تمرین شنا+ کورکومین تقسیم شدند. آزمودنی‌ها، همراه با دریافت کورکومین، تمرین شنا را به مدت ۶۰ دقیقه در روز، ۵ روز در هفته، به مدت ۱ هفته انجام دادند. سپس ۵ روز مورفین (mg/ml/kg 5/2) همراه با تمرین شنا دریافت نمودند. سپس آزمون شنای اجباری انجام و بعد از ۱۰ روز مجدداً این آزمون انجام شد.

نتایج: تمرین زمان فعالیت شنا را افزایش داده، ولی بر زمان بی‌تحرکی و حرکات صعودی تأثیر معنی‌دار نداشت، مکمل کورکومین در همین زمان، سبب افزایش زمان حرکات صعودی و عدم تغییر زمان بی‌تحرکی و شنا شد. مکمل کورکومین همراه با تمرین شنا سبب افزایش زمان بی‌تحرکی و کاهش زمان شنا شد، در حالی که بر زمان حرکات صعودی تأثیر معنی‌داری نداشت.

نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که مصرف مورفین سبب ایجاد افسردگی نشده است. همچنین، ترکیب مکمل کورکومین و تمرین شنا موجب کاهش افسردگی در شرایط مصرف مورفین نشده‌اند.

برای دریافت مقاله کامل روی دکمه دانلود کلیک کنید