علی‌شیر نیازی‌فرد محقق مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی کرمانشاه گیاه شنگ را  از مهم‌ترین و پرخاصیت‌ترین گونه‌های گیاهی خودرو در استان کرمانشاه معرفی کرده است و درباره خواص آن این چنین توضیح داده است : “ریشه لعاب‌دار و تلخ این گیاه به میزان زیاد اشتهاآور بوده، ضمن اینکه خلط‌آور و نرم‌کننده سینه نیز است.شنگ به میزان زیاد از اسهال و خونریزی جلوگیری کرده و ریشه آن مقوی‌تر از برگش است.”

دکتر بهجت جوادی، عضو هیات علمی دانشکده داروسازی مشهد، نیز گفت: این گیاه در طب سنتی ایران از اهمیت ویژه‌ای در درمان برخی از بیماری‌ها برخوردار است.در درمان زخم‌های گوارشی و ریه  از این گیاه دارویی استفاده می شود و عصاره آن به دلیل قابض بودن جهت درمان انواع خونریزی از جمله خونریزی‌های رحمی، دستگاه تنفسی و درمان برخی از انواع اسهال نیز موثر است.

استعمال موضعی گل‌های گیاه شنگ جهت درمان سوختگی مفید است و ریشه این گیاه در طب سنتی جهت سمیت‌زدایی بدن مورد استفاده قرار می‌گیرد.گیاه شنگ برای معده مقوی است و مصرف موضعی ریشه این گیاه در درمان عفونت و از بین بردن ترشحات گوش موثر است.

در مطالعات علمی انجام شده بر روی این گیاه، اثرات ضدالتهابی، محافظت‌کننده از مخاط معده و روده و همچنین خواص ضدمیکروبی آن به اثبات رسیده است. همچنین بر اساس مطالعات صورت گرفته اثرات تقویت‌کننده و محافظت‌کننده از کبد این گیاه نیز به اثبات رسیده است.

در غرب کشور این گیاه در دستور غذایی برخی از غذاها و آش ها دیده می شود . آب، غذایی که در آن شنگ پخته شده است نیز مغذی و دارای خواص درمانی ست. افرادی که دچار خونریزی‌های گوارشی هستند و همچنین مبتلا به کولیت اولسروز می‌باشند باید این گیاه را به صورت پخته یا جوشانده مصرف کرده و از مصرف آن به صورت خام اجتناب کنند. همچنین مصرف آن در افراد مبتلا به بیماری‌های کلیوی توصیه نمی‌شود.