رئیس مرکز تحقیقات منابع طبیعی و کشاورزی لرستان گفت: طی فرآیندخشک کردن گیاهان دارویی باید میزان مناسبی از رطوبت درون بافت گیاه باقی گذارده شود.

مهندس قربانی در گفتگو با خبرنگارخبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)منطقه لرستان،در خصوص خشک کردن (Dehydration / Drying) گیاهان دارویی افزود: اگرچه خارج نمودن آب اضافی موجود در بافت‏های اندام مورد نظر از اهداف خشک کردن است، امّا باید توجه داشت که در زمان انجام فرآیند باید میزان مناسبی از رطوبت درون بافت گیاه باقی گذارده شود.

وی بیان کرد: خارج کردن تمامی آب موجود در بافت گیاه، موجبات صدمه دیدگی مواد موثره را فرآهم می آورد؛ بنابراین در زمان خشک کردن باید بر حسب نوع اندام مورد استفاده و عوامل دیگر، از روش و متد صحیح خشک کردن استفاده کرده و از سوی دیگر میزان رطوبت موجود در اندام را نیز در نظر داشت.

این مقام مسئول توضیح داد: خشک کردن به عنوان کاهش مقدار رطوبت موجود در اندام به شیوه صحیح و علمی به طوری که بتوان محصول را برای مدتی بدون خطر نگهداری نمود، تعریف می‎شود.

مهندس قربانی ادامه داد: روشی که از آن در خشک کردن محصول استفاده می­شود به میزان و نوع رطوبت موجود در اندام گیاه از لحاظ ماهیّت پیوندهای شیمیایی بستگی دارد؛ بر این اساس رطوبت به سه شکل مختلف شیمیایی، فیزیکی- شیمیایی و رطوبت مکانیکی در گیاهان موجود است.

وی با توضیح رطوبت شیمیایی، اظهار کرد: رطوبت شیمیایی گیاه را در اصطلاح «رطوبت ملکولی» نیز می‎نامند که با انرژی بسیار زیادی توسط ذرات کلوئیدی موجود در اندام جذب شده است؛ از آنجا که ملکول‏های آب در این حالت دارای انرژی زیادی هستند، خارج ساختن این رطوبت از گیاه مستلزم مصرف انرژی زیادی است؛ چنانچه برای خروج آن باید پیکر گیاه متلاشی شده و در واقع گیاه سوزانیده شود. این رطوبت در فرآیند عادی خشک کردن جدا نمی­شود. از همین رو طی عملیّات خشک کردن گیاهان دارویی، هدف خارج ساختن این نوع رطوبت از گیاه نیست.

رئیس مرکز تحقیقات منابع طبیعی و کشاورزی لرستان با اشاره به رطوبت فیزیکی– شیمیایی متذکر شد: این نوع از رطوبت بر حسب میزان انرژی بین ملکولی به دو دسته رطوبت چسبنده (آب هیگروسکوپیک) و رطوبت پیوسته (آب آغشته) تقسیم می‎شود.

قربانی اضافه کرد: انرژی موجود بین ملکول‎های آب در این نوع از رطوبت چسبیده به نسبت زیاد است و در زمان خشک کردن نمی­توان به سادگی آن را از گیاه خارج کرد.

وی در خصوص رطوبت مکانیکی موجود در گیاهان گفت: رطوبت مکانیکی در حقیقت همان آب آزاد با خصوصیّات آب معمولی درون پیکر گیاه بوده و به واسطه میزان انرژی پایین آن به راحتی نیز از گیاه خارج می‎شود؛ میزان رطوبت مکانیکی در گیاه به اختلاف پتانسیل آب میان سلول‎های گیاه و کلوئیدهای خاک وابسته است.

این مقام مسئول افزود: با توجه به توضیحات ارائه شده خاطر نشان می­شود طی فرآیند خشک کردن گیاه، هدف، خارج ساختن رطوبت پیوسته و مکانیکی از درون گیاه است.