×

منوی بالا

منوی اصلی

دسترسی سریع

اخبار سایت

آخرین اخبار

امروز : یکشنبه, ۱۵ مهر , ۱۴۰۳  .::.  اخبار منتشر شده : 0 خبر
نگاهی کوتاه بر وضعیت تولید و فرآوری گیاهان دارویی و معطر در کشور سریلانکا

سریلانکا (نام قدیم: سیلان) جزیره‌ای است واقع در اقیانوس هند و جنوب کشور هند که مساحت این کشور حدود ۶۵ هزار کیلومتر مربع و جمعیت آن در حدود ۲۰ میلیون نفر است.
در سریلانکا ۱۴۱۴ گونه های دارویی شناسایی شده است که در حدود ۶۰۰ نوع آن به طور رایج مورد استفاده قرار می گیرد. از ۱۶۸ گونه آن به عنوان پادزهر در درمان مارگزیدگی و از ۱۵۳ گونه آن برای درمان شکستگی ها و در رفتگی ها استفاده می شود و ۱۷۴ گونه آن برای بهبود شرایط روحی کاربرد دارند. جمع آوری،‌ برداشت و صادرات ۷۹ گونه گیاه دارویی در معرض انقراض در این کشور ممنوع است. سریلانکا تولیدکننده عمده ادویه جات و ترشی جات از جمله: دارچین، هل، جوز هندی، فلفل سیاه و میخک می باشد.
قدمت طب سنتی در سریلانکا حدود ۳۰۰۰ سال است. اگرچه اکثریت مردم امروزه از طب مدرن برای درمان های خود استفاده می کنند اما استفاده از طب های سنتی در مناطق روستایی به دلیل کمبود امکانات بیشتر است.
طب سنتی جزء جدایی ناپذیر از سیستم مراقبت های بهداشتی در سریلانکا است. همه دولت هایی که در سریلانکا پس از استقلال این کشور بر سرکار آمدند، علاقمند به ترویج طب سنتی بودند. به منظور تقویت و ترویج آیورودا یک اداره دولتی جداگانه تحت عنوان وزارت بهداشت در سال ۱۹۵۷ تاسیس شد. این اداره وظایفی چون ثبت نام پزشکان، داروسازان و پرستاران آیورودا و مقررات رفتار حرفه ای پزشکان، تحقیقات در مورد روش های موثر و نوین طب سنتی را بر عهده دارد.
سریلانکا سالانه حدود ۲۵۰۰ تن مواد خام گیاهی مصرف می کند که حدود ۶۰ درصد از آن وارداتی است. پزشکان سنتی در سریلانکا به طور کلی خودشان داروهای گیاهی خود را تولید می کنند. فروشندگان محلی در مناطق شهری و روستایی گیاهان دارویی بومی را به مصرف کنندگان آنها می فروشند. بسیاری از گونه های گیاهی مورد استفاده در تهیه داروهای گیاهی از کشور هند و کشورهای دیگر وارد می شوند.
روش های برداشت نامناسب و ناپایدار بسیاری از گونه های با ارزش دارویی و معطر گیاهی را در این کشور تهدید می کند. عدم کشت گونه های در حال انقراض، ‌عدم تحقیقات علمی به دلیل محدودیت امکانات، کمبود مواد خام و مقررات بازار و تجارت غیرقانونی از مشکلات اصلی در بهره برداری تجاری گیاهان دارویی و معطر این کشور است.

 

معرفی کشور

سریلانکا (نام قدیم: سیلان) جزیره‌ای است واقع در اقیانوس هند و جنوب کشور هند که مساحت این کشور حدود ۶۵ هزار کیلومتر مربع و جمعیت آن در حدود ۲۰ میلیون نفر است. پایتخت سیاسی آن کوته و پایتخت تجاری آن شهر کلمبو است. هرچند که این کشور جزیره ای کوچک است اما به عنوان یکی از کشورهای غنی در گوناگونی گونه های گیاهی شناخته می شود. بطوریکه ۲۰ درصد از این کشور را پوشش جنگلی فراگرفته است. سیستم های طب سنتی و آیورودیک از سیستم های سنتی مراقبت های بهداشتی رایج در این کشور است.

 

منابع گیاهان دارویی و معطر

در سریلانکا ۱۴۱۴ گونه های دارویی شناسایی شده است که در حدود ۶۰۰ نوع آن به طور رایج مورد استفاده قرار می گیرد. از ۱۶۸ گونه آن به عنوان پادزهر در درمان مارگزیدگی و از ۱۵۳ گونه آن برای درمان شکستگی ها و در رفتگی ها استفاده می شود و ۱۷۴ گونه آن برای بهبود شرایط روحی کاربرد دارند. جمع آوری،‌ برداشت و صادرات ۷۹ گونه گیاه دارویی در معرض انقراض در این کشور ممنوع است. تپه های Sinharaja و Kannaliya در جنوب سریلانکا، بیشترین تنوع گونه گیاهی را دارا هستند. در استان های شمالی این کشور نیز به دلیل آب و هوا و موقعیت جغرافیایی این استان ها تنوع گونه ها بسیار بالا است. بسیاری از گیاهان دارویی و معطر مورد استفاده، از جنگل ها و گیاهانی که به صورت خودرو و وحشی رشد می کنند، برداشت می شود و کشت گیاهان دارویی به صورت سیستماتیک و در مقیاس بزرگ انجام نمی شود. سریلانکا تولیدکننده عمده ادویه جات و ترشی جات از جمله: دارچین، هل، جوز هندی، فلفل سیاه و میخک می باشد.

 

سیستم های طب سنتی

قدمت طب سنتی در سریلانکا حدود ۳۰۰۰ سال است. اگرچه اکثریت مردم امروزه از طب مدرن برای درمان های خود استفاده می کنند اما استفاده از طب های سنتی در مناطق روستایی به دلیل کمبود امکانات بیشتر است. چهار سیستم طب سنتی در سریلانکا وجود دارد که مهمترین این سیستم ها روش آیورودا است. سیستم آیورودا دارای ریشه هایی در هند است اما با این حال در طول سال ها در این کشور اصلاح و توسعه داده شده و به یک سیستم محلی تبدیل شده است. آیورودا و Deshiya Chikitsa به طور عمده از گیاهان دارویی برای درمان بیماری ها استفاده می کنند. دیگر سیستم های سنتی مورد استفاده در سریلانکا که تا حد زیادی مردم مسلمان این کشور از آن استفاده می کنند، سیستم یونانی است. در حال حاضر آیورودا در خدمت بخش بزرگی از جمعیت این کشور است که به ازای ۳۰۰۰ نفر، یک دکتر در زمینه آیورودا وجود دارد. فارماکوپه آیورودا در سال ۱۹۷۹ منتشر شد. این کتاب با عنوان خلاصه ای در مورد گیاهان دارویی سریلانکا است که شامل ۱۰۰ گونه گیاهی مهم در این کشور می باشد.

 

تلاش های دولت در توسعه داروهای سنتی

طب سنتی جزء جدایی ناپذیر از سیستم مراقبت های بهداشتی در سریلانکا است. همه دولت هایی که در سریلانکا پس از استقلال این کشور بر سرکار آمدند، علاقمند به ترویج طب سنتی بودند. به منظور تقویت و ترویج آیورودا یک اداره دولتی جداگانه تحت عنوان وزارت بهداشت در سال ۱۹۵۷ تاسیس شد. این اداره وظایفی چون ثبت نام پزشکان، داروسازان و پرستاران آیورودا و مقررات رفتار حرفه ای پزشکان، تحقیقات در مورد روش های موثر و نوین طب سنتی را بر عهده دارد.

 

فعالیت های تحقیقی و توسعه ای

تعدادی از موسسات و دانشگاه ها در سریلانکا (به خصوص دانشگاه ها)، پژوهش هایی را در زمینه تحقیق و توسعه گیاهان دارویی و معطر انجام دادند. کارهای تحقیقاتی در زمینه استانداردها و مورفولوژی گیاهان دارویی و معطر توسط گروه شیمی دانشگاه Jayewardanpura با همکاری دانشگاه (Utrecht) هلند انجام شده است. همچنین دانشگاه Peradeniya در زمینه خواص ضد قارچی، ضد باکتریایی و دورکننده حشرات در تعدادی از گیاهان دارویی پژوهش هایی را انجام داده است این دانشگاه تحقیقاتی بر روی تکثیر توده ای از گیاهان دارویی و عصاره گیری از آنها نیز انجام داده است. لازم به ذکر است که با کمک سازمان ملل متحد و WHO صدها کتاب در زمینه ی گیاهان دارویی و معطر در سریلانکا منتشر شده است.

دولت سریلانکا و اتحادیه جهانی حفاظت از محیط زیست، در پروژه ای به حفاظت از گیاهان دارویی خودرو در حال انقراض این کشور با همکاری یکدیگر پرداختند. این برنامه جهت ایجاد انگیزه برای جوامع محلی که در نزدیکی جنگل ها ساکن هستند، صورت گرفت تا مردم محلی شروع به کشت گونه های مهم دارویی در حال انقراض کنند و همچنین این برنامه با کمک دولت به ارائه چارچوب حقوقی برای مالکیت معنوی و حفاظت از دانش باستان طب سنتی این کشور می پردازد.

 

تجارت و بازاریابی

سریلانکا سالانه حدود ۲۵۰۰ تن مواد خام گیاهی مصرف می کند که حدود ۶۰ درصد از آن وارداتی است. پزشکان سنتی در سریلانکا به طور کلی خودشان داروهای گیاهی خود را تولید می کنند. فروشندگان محلی در مناطق شهری و روستایی گیاهان دارویی بومی را به مصرف کنندگان آنها می فروشند. بسیاری از گونه های گیاهی مورد استفاده در تهیه داروهای گیاهی از کشور هند و کشورهای دیگر وارد می شوند. داروهای گیاهی توسط کارخانه های دولتی مانند شرکت های دارویی آیورودا و سازمان های خصوصی تولید می شود. بسیاری از این محصولات دارویی به کشورهایی از قبیل آلمان، هند، انگلستان و ایالات متحده آمریکا صادر می شود. تعداد زیادی از مردم در جمع آوری،‌ پردازش و ذخیره سازی مواد خام گیاه دارویی نقش دارند. عمده صادرات سریلانکا ادویه جات، ترشی جات و اسانس ها به کشورهای کلمبیا، فرانسه، آلمان، هنگ کنگ، هند، ایتالیا، مکزیک، هلند، سنگاپور، اسپانیا، سوئیس، بریتانیا و ایالات متحده آمریکا بوده است. دارچین از مهمترین محصولات این کشور است بطوریکه یکی از بزرگترین و صادرکنندگان دارچین در جهان است.

 

مشکلات و محدودیت ها

روش های برداشت نامناسب و ناپایدار بسیاری از گونه های با ارزش دارویی و معطر گیاهی را در این کشور تهدید می کند. عدم کشت گونه های در حال انقراض، ‌عدم تحقیقات علمی به دلیل محدودیت امکانات، کمبود مواد خام و مقررات بازار و تجارت غیرقانونی از مشکلات اصلی در بهره برداری تجاری گیاهان دارویی و معطر این کشور است.

 

 

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.