‌به گزارش شبکه خبری آموزشی گیاهان دارویی به نقل از  ایسنا، محمدعلی حضرتی مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان قزوین با اعلام این خبر در خصوص سابقه تاریخی تولید و عمل‌آوری گیاهان دارویی در منطقه الموت گفت: منطقه الموت به لحاظ موقعیت جغرافیایی و اقلیم از گذشته‌های دور به دلیل غنی بودن پوشش گیاهی یکی از مناطق مهم و قابل‌توجه کشور در زمینهٔ تولید، عمل‌آوری و استفاده از گیاهان دارویی توسط افراد بومی است، این منطقه از زمان حکومت حسن‌ صباح به‌ عنوان سرزمین پرورش و جمع‌آوری گیاهان دارویی شهرت جهانی دارد.

حضرتی با اشاره به گوناگونی و نحوه مصرف گیاهان دارویی منطقه الموت عنوان کرد: برخی از گیاهان منطقه الموت نظیر پونه، چای کوهی، آویشن، کاکوتی و گل محمدی، دم شیر، فراسیون، پونه سای، ریش بزی و مریم گلی تقریباً در اکثر روستاهای الموت تولید می‌شوند.

وی اضافه کرد: تعدادی از گیاهان مانند شیرخشت، زالزالک، آلبالوی کوهی نیز به دلیل مرتفع بودن رویشگاه آن‌ها توسط بومیان همان منطقه مورد استفاده قرار می‌گیرند البته برخی از این گیاهان نظیر زالزالک، گل محمدی، چای کوهی، آویشن و کاکوتی نیز در فصل جمع‌آوری به‌ صورت تازه در بازارهای سنتی شهرستان‌های هم‌جوار به فروش می‌روند و بعضی نیز مانند به و گل محمدی به‌ صورت کاشته شده در منطقه مصرف می‌شوند.

وی افزود: در سال‌های اخیر با توجه به گرایش عمومی جامعه به طب سنتی و استفاده از گیاهان دارویی و فرآورده‌های طبیعی به دلیل آثار زیان‌بخش داروهای شیمیایی، حفاظت و بهره‌برداری اصولی از این گیاهان به لحاظ درمان و پیشگیری از بیماری‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است به همین جهت تهیه و تنظیم پرونده ثبت این مهارت ارزشمند در دستور کار این اداره کل قرار گرفت که پس از ارسال به شورای تخصصی ثبت میراث ناملموس کشور و بررسی و تأیید اعضای شورا «دانش بومی کشت گیاهان دارویی منطقه الموت» در فهرست میراث ملی کشور به ثبت رسید که امیدوارم با توجه به غنی بودن پوشش گیاهی و وجود علاقه و دانش پرورش انواع متعدد گیاهان در میان افراد بومی منطقه الموت بتوانیم این مهارت را در عرصه‌های ملی و جهانی معرفی و تثبیت کنیم.