سلامانه : با وجودی که بومادران جزء گیاهان با حداقل عوارض جانبی است، لیکن ممکن است بهطور معدود باعث درماتیت شود
بومادران
اثرات مهم:
به گزارش سلامت نیوز، دکتر محمد حسین صالحی سورمقی، دکترای فارماکوگنوزی در ماهنامه دنیای تغذیه نوشت: بومادران یکی از گیاهان دارویی بسیار باارزش است که دارای خواص نسبتاً زیادی است. از جمله خواص اصلی آن، اثرات ضد اسپاسم، ضد نفخ، ضد ورم (ضد التهاب)، مقوی معده، صفراآور و برطرف کردن بیاشتهایی است. مصرف خوراکی آن جهت برطرف کردن مشکلات رودهای – معدهای از جمله اسهال و دل درد بسیار موثر است. بومادران سالیان دراز در طب عوام به عنوان بندآورنده خونریزی از جمله هموروئید و قاعدگی مصرف میشود. اثر بندآورنده خون این گیاه را مربوط به آلکالوئید آکیلتین میدانند که باعث کاهش زمان انعقاد میشود.بومادران در مشکلات پیش قاعدگی (PMS) باعث منظم شدن قاعدگی، کاهش خونریزی ماهیانه و کاهش درد میگردد. اثر دیگر آن بهتر نمودن جریان گردش خون بوده و به عنوان یک داروی ضد ترومبوز مغزی و شریانی میتواند مورد استفاده قرار گیرد. همچنین تقویت رگهای واریسی از دیگر آثار خوب این گیاه است. اثر ضد میکروب قوی و کاهش پرفشاری خون بومادران نیز مکرراً گزارش شده است. از اثرات دیگر آن میتوان خاصیت ضد حساسیت آن را ذکر نمود. همچنین میتوان به عنوان یک گیاه معرق آن را در سرماخوردگی مصرف نمود.
عوارض جانبی:
با وجودی که بومادران جزء گیاهان با حداقل عوارض جانبی است، لیکن ممکن است بهطور معدود باعث درماتیت شود، ایجاد این حساسیت به احتمال قوی مربوط به گواینولیدها از جمله آلفا – پروکسی آشی فولید میباشد. در صورت ایجاد حساسیت، مصرف دارو باید متوقف شود.
تداخل دارویی:
مقدار مصرف زیاده از حد ممکن است تداخلاتی با داروهای ضد انعقاد، فشارخون، ادرارآور و مسکن ایجاد نماید.
احتیاط:
بهتر است در زمان حاملگی و شیردهی از این گیاه استفاده نشود.
طریقه و مقدار مصرف:
مقدار ۲ تا ۴ گرم از سرشاخههای گلدار را با حدود یک لیوان آب به مدت ۱۰ دقیقه میجوشانیم؛ سپس صاف کرده و پس از سرد شدن میل میشود. این مقدار مصرف را میتوان بین یک تا سه بار در روز (هنگام صبحانه، ناهار، شام) تکرار کرد. جوشانده حاصل بسیار تلخ است و میتوان آن را با نبات یا عسل تا حدی تغییر مزه داد.
مهمترین اثرات گزارش شده بومادران:
ضد درد، ضد باکتری، ضد تب، ضد ورم، ضد اسپاسم، ضد کرم، ضد ادم، ضد ویروس، ضد نفخ، ضد عفونیکننده مجاری ادرار، معرق، ادرارآور، قابض، خلطآور، ضد خونریزی، ملین، مسکن، محرک، پشهکش، حشرهکش، کاهنده قندخون، کاهش دهنده پرفشاری خون، صفراآور و قاعدهآور.
دارچین
اثرات مهم:
دارچین مقوی معده، ضد نفخ و ضد اسهال است. همچنین از آن به عنوان معطر کننده در ادویهجات استفاده میشود.
عوارض جانبی:
دارچین در حد مصرف معمول دارای عارضه نیست؛ ولی مصرف مقادیر زیاد آن ممکن است باعث تاکیکاردی؛ بیخوابی و دپرسیون گردد.
فرآوردههای گیاهی:
فرآوردههای دارچین اکثرا به صورت مخلوط با گیاهان دیگر مصرف میشود. همچنین از آن به صورت تیبگ (چای) نیز تهیه شده است که با قرار دادن در یک لیوان آب جوش، برای چند دقیقه، قابل مصرف میباشد.
طریقه و مقدار مصرف:
روزانه میتوان ۴-۲ گرم از پودر دارچین استفاده کرد. استفاده از اسانس آن، روزانه بین ۲/۰-۵ ۰/۰ گرم بلامانع است. دارچین به صورت دیگر و به شرح زیر نیز مصرف میشود. دمکرده: به ۲ تا ۴ گرم از پودر دارچین یک لیوان آب جوش اضافه نموده و ۲۰ دقیقه به حال خود میگذاریم. بهتر است درب ظرف بسته باشد و یا پارچهای روی آن قرار دهیم. سپس صاف کرده و صاف شده را میل میکنیم. دمکرده برای درمان اسهال، ضعف کلیه و حالات سرماخوردگی مفید است.
احتیاط:
استفاده آن در زمان شیردهی، مطالعه نشده است، لذا بهتر است در زمان شیردهی مصرف نشود.
موارد منع مصرف:
در زمان حاملگی، وجود زخمهای گوارشی و وجود تبهای با منشا ناشناخته نباید مصرف شود.
مهمترین اثرات گزارش شده دارچین:
ضد درد، آلرژیزا، ضد باکتری، بیحس کننده، ضد اسهال، ضد تهوع، ضد هیستامین، ضد اکسیدان، ضد پروستاگلاندین، ضد لوسمی، ضد تب، ضد عفونی کننده، ضد اسپاسم، ضد زخم، ضد ویروس، قابض، ضد قارچ کاندیدا، معرق، کاهش دهنده، پرفشاری خون، لاروکش، حشرهکش، کاهشدهنده چربی، محرک، آرامبخش و مقوی معده.