در پاکستان حدود ۶۰۰۰ گونه گیاهی گلدار، ۲۰۰۰ گیاه دارویی و ۴۰۰ گیاه مورد استفاده در طب سنتی وجود دارد. بیش از ۸۵ درصد از نیاز گیاهان دارویی این کشور از منابع طبیعی و جنگل ها تامین می شود. بسیاری از گونه های گیاهی به دلیل برداشت های بیش از حد و روش های جمع آوری نامناسب در خطر انقراض قرار دارند. گیاهانی مانند رازیانه، زیره، گشنیز، اسطوخودوس، رزماری و نعنا به طور گسترده جهت مصارف داخلی و صادرات تولید می شوند. اما هیچ آمار رسمی از مقادیر تولید و‌ مصرف آن­ها در دست نیست. حیدرآباد مرکز اصلی تولید گلبرگ گل رز با حدود ۸۰ درصد کل تولید در پاکستان می باشد. در این کشور موسسات همدرد و قرشی مهمترین مراکز تحقیق و توسعه در زمینه گیاهان دارویی می باشند.
در پاکستان استفاده از داروهای گیاهی رایج بوده و سیاست کشور در مورد طب سنتی در حال توسعه است. قوانین و مقررات آن در سال ۱۹۶۵ ایجاد شدند و در سال های ۱۹۷۰ و ۲۰۰۲ اصلاح شده­اند. در پاکستان، کمیته ملی طب و دولت، به هر طبیب و یا پزشک یونانی شایسته با گذراندن دوره ۴ ساله، مدرک فاضل الطب و الجراحت اعطا می کند. در حال حاضر حدود ۵۳۰۰۰ پزشک یونانی دوره دیده در نواحی شهری و روستایی مشغول به کار هستند و حدود ۳۶۰ بهداری و درمانگاه آماده خدمت رسانی به عموم می باشند.

یک کارشناس گیاهان دارویی با اشاره به اینکه کشورهای همسایه بیشترین مصرف کننده گیاهان دارویی ایران هستند،گفت: مرجع قیمت گذاری مشخصی برای گیاهان دارویی وجود ندارد، بنابراین قیمت گیاهان دارویی نیز بی رویه افزایش پیدا می‌کند.