یک متخصص تغذیه مصرف هل، دارچین، زعفران یا زنجبیل همراه چای را مفید دانست و مطرح کرد: افراد مبتلا به ریفلاکس معده، کم خونی، سنگ کلیه اگزالاتی، یبوست و نفخ از نوشیدن چای سیاه خودداری کنند، در سایرین نیز بهتر است چای در فاصله یک تا دو ساعت پس از صرف غذا به صورت کمرنگ و خنک مصرف شود.

مطالعات اخیر نشان می دهد که نوشیدن بیش از حد چای سیاه و سبز مثلا بیش از پنج لیوان در روز، به دلیل داشتن کافئین ممکن است با عوارضی خفیف تا شدید همراه باشد.

عضو هیات علمی پژوهشکده توسعه صنایع شیمیایی ایران با اعلام خبر تولید عصاره ضد سرطان از چای سبز در این پژوهشکده، گفت: استفاده از آنتی‌اکسیدان‌های مصنوعی خود باعث ابتلا به سرطان می‌شود.

مدیرکل استاندارد و تحقیقات صنعتی گیلان گفت: این اداره کل متولی تدوین استاندارد چای اسانس دار در کشور شده است.

بوته چای جزو معدود گیاهانی است که به دلیل وجود سموم فراوان در بافت آن، در طبیعت هیچ آفت جدی به جز انسان ندارد!

مطالعات متعددی بر روی خواص دارویی چای صورت گرفته که به خصوص چای سبز و چای سفید (تخمیر نشده) را دارای اثرات دارویی مهم می داند.

انواع چای‌ها و دم‌نوش‌های بدون کافئین و چای‌های گیاهی می‌توانند بیماری‌های متابولیکی یا بیماری‌های مربوط به سوخت‌و‌ساز بدن را کاهش داده و درمان کنند.

یک کارشناس تغذیه گفت: مطالعات پژوهشگران نشان می دهد نوشیدن روزانه سه فنجان چای به مدت دو هفته، غلظت فلاوونوئیدها را تا ۲۵درصد افزایش داده و باعث کاهش بیماری های قلبی می شود.

یکی از دلایلی که دمکرده چای در دوران گذشته در نجات زندگی افراد موثر بوده این است که آب‌جوشیده باکتری‌های بیماری‌زا را از بین می‌برده. براساس نتایج یک تحقیق گسترده، خطر سکته مغزی برای مردانی که روزانه پنج فنجان چای می‌نوشند ۷۰ درصد کمتر است.

درخت چای گیاهی است همیشه سبز که در طبیعت و به حال وحشی ارتفاع آنبه ۶ تا ۷ و گاهی به ۱۵ متر می‌رسد. نام علمی چای که مورد قبول بیشتر گیاهشناسان است Camellia sanensis و گاهی Camellia teiferaبرایهر دو نوع چای سیاه و چای سبز می‌باشد کاملیا نیز مانند چای درختچه همیشهسبز و از نظر اکولوژی کاملا شبیه به درخت چای می‌باشد.