کشاورزان ولایت بدخشان افغانستان بذر آنغوزه را از تاجیکستان وارد کرده و کشت می کنند. آنها بیان می کنند که این محصول از خشخاش سودآوری بیشتری دارد.

محققان یکی از شرکت‌های فناور با استفاده از گیاهان دارویی خشخاش، شیرین بیان و دِرُوزُا، شربتی را برای درمان سرفه‌های خشک ناشی از بیماری آنفلوآنزا و کرونا عرضه کردند.

گیاه خشخاش کبیر پیشینه طولانی به عنوان منبع آلکالوئیدهای طبیعی دارد. در میان گونه‌های خشخاش، این گونه می‌تواند به عنوان منبع غنی تبائین در نظر گرفته شود.

خشخاش ایرانی (Papaver bracteatum Lindl.) از گیاهان دارویی متعلق به تیره خشخاش بوده که به‌دلیل دارا بودن آلکالوئیدهای بنزیل ایزوکوئینولین در صنایع داروسازی، کاربرد فراوانی دارد.

رئیس پژوهشکده گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی از اهلی سازی گیاه “خشخاش ایرانی” جهت استحصال ماده “تبائین” با خاصیت ضد درد خبر داد.

Papaver bracteatum Lindl به علت حضور آلکالوئیدهای بنزیلوئیکونلین به طور معمول به عنوان خشخاش ایران شناخته می شود

«یک ماه از سال صرف برداشت تریاک از مزارع زیر کشت این محصول خواهد شد. این یک ماه از نیروهای مبارزه با مواد مخدر در سر مزارع استفاده کنید. وقتی محصول آماده برداشت شد، مأموران کافی ناظر بر برداشت باشند و مانند دوره صفویه و زمان میرزاتقی خان امیرکبیر، تریاک استحصالی زیر نظر مأموران در پاتیل‌های مسی بزرگ جمع‌آوری و به کارگاه‌های فراوری آن حمل و تحت نظارت دقیق بسته‌بندی و به کارخانجات دارویی تحویل شود.»

علت این ممنوعیت، حمایت دولت هند از کشاورزان این کشور که در ایالت های مادهیا پرادش و راجستان مشغول به تولید بذر خشخاش می باشند، بیان شده است.

مسئولان اداره مبارزه با مواد مخدر و جرایم سازمان ملل متحد این کاهش کشت خشخاش را از سال ۲۰۰۹ به این سو بی‌سابقه خوانده اند.

اصلی ترین برنامه ای که در افغانستان در زمینه توسعه تولید و کشت زعفران انجام شده با کمک و حمایت مالی مرکز توسعه بین الملل بریتانیا و با مدیریت مرکز تحقیقات بین المللی در نواحی خشک (ایکاردا – ICARDA) در سال ۲۰۰۸ تهیه شده است.