تاجیکستان کشوری کوهستانی و محصور در خشکی است که در آسیای میانه جای دارد. پایتخت و بزرگترین شهر این کشور، دوشنبه است و جمعیتی در حدود ۹.۵ میلیون نفر دارد. مساحت این کشور ۱۴۳۱۰۰ کیلومتر مربع می باشد.
تاجیکستان گونه های بسیار متنوع و غنی در حدود ۴۵۰۰ گونه از گیاهان آوندی دارد. همچنین این کشور دارای ۶۴۰ گونه بومی است. تعداد زیادی از گونه های گیاهی به صورت محلی در دسترس هستند و در تهیه داروهای سنتی استفاده می شوند. در این کشور بیش از ۴۰۰ گونه از گیاهان دارویی گزارش شده است. جنگل های این کشور را عمدتا درختان سرو کوهی تشکیل می دهند که حدود ۴۰ درصد از کل پوشش جنگلی است.
به دلیل در دسترس نبودن داروهای جدید و طب مدرن، مردم این کشور درمان های سنتی را بیشتر از طب مدرن انجام می دهند.

به منظور حفظ گونه های ارزشمند، باغ گیاه شناسی توسط موسسه گیاهشناسی بیولوژیکال پامیر (Pamir Biological) در دانشگاه ملی این کشور تاسیس شده است.

این کشور سرمایه گذاری مشترک با یک شرکت هندی در زمینه تولید داروهای گیاهی داشته است. در سالهای گذشته اکثر داروخانه های خصوصی کوچک، تجارت گیاهان دارویی و محصولات آنها را شروع کرده اند.

از جمله عواملی که بر عدم بهره برداری تجاری این کشور در منابع گیاهان دارویی و معطر اثر دارند عبارتند از؛ عدم تلاش دولت در پژوهش های گیاهان دارویی، فقدان طرح مدون برای حفاظت و کشت گیاهان دارویی و معطر، جنگل زدایی سریع، عدم تلاش برای حفاظت از دانش بومی و سنتی، عدم کنترل بر بازاریابی داروها و نبود سرمایه های مالی از جمله دلایل اصلی برای بهره برداری حداقل از پتانسیل کامل این کشور در منابع گیاهان دارویی و معطر است.

سنگاپور کشوری کوچک در انتهای شبه جزیره مالایا است که کوچک‌ترین کشور جنوب شرقی آسیا محسوب می گردد. جمهوری سنگاپور در جنوبی ترین نقطه مالزی واقع شده است که مساحتی در حدود ۷۲۵ کیلومتر مربع و جمعیتی بیش از ۵ میلیون نفر دارد.
آب و هوای سنگاپور گرم و مرطوب است و میانگین بارش سالانه در آن به بیش از ۲۳۴۰ میلی‌متر می‌رسد. در سنگاپور منابع طبیعی بسیار کم هستند و تا ۷۳% گیاهان و حیوانات خود را در دو قرن گذشته از دست داده است. بیش از ۹۵% از ۵۴۰ کیلومتر مربع جنگل های گرمسیری سنگاپور در گذشته قطع شده­ اند. منابع طبیعی حدود ۳۳۴۷ هکتار می باشند و تحت مدیریت هیئت پارک های ملی هستند که در سال ۱۹۹۰ شکل گرفت.
خدمات بهداشتی و درمانی در سنگاپور عمدتا بر اساس پزشکی مدرن است اما با این حال مردم این کشور از پزشکان طب سنتی هم استفاده می کنند. علاقه مردم به طب سنتی چینی (TCM) روز به روز بیشتر می شود و به ویژه در میان چینی ها طرفداران زیادی دارد. در سال ۲۰۰۰، یک هیئت توسعه اقتصادی سنگاپور، گروهی با اعضایی از موسسات تحقیقی و صنعتی تشکیل داد. در طرحی که به شورای تحقیقات پزشکی زیستی سنگاپور ارائه شد تا بازبینی شود، این گروه چند پیشنهاد ارائه کرد. این پیشنهادها شامل اختصاص سرمایه برای تحقیق و آموزش TCM و ایجاد یک طرح دانشگاهی برای ارتقای سطح آموزش TCM در کشور بود.
انجمن توسعه تجارت گزارش داد که سنگاپور در سال ۱۹۹۳ حدود ۴۶ میلیون دلار واردات گیاهان دارویی داشته است. مصرف گیاهان در طول ۵ سال گذشته در میان مردم رو به افزایش گذاشته است. عمده واردات سنگاپور شامل دانه ها و میوه ها که در ساخت عطریات، لوازم آرایشی، داروها و حشره کش ها کاربرد دارند، می باشد.

سالیان متمادی است که از انقلاب ساخت داروهای سنتزی می گذرد؛ اما پس از یک قرن فاصله گرفتن بشر با این گیاهان، هنوز آشتی و صلح درخوری با آنان صورت نگرفته است. چرا؟ چون اثر بخشی آنان نیازمند گذر زمان، صبر و شکیبایی بیماران است. صبر و حوصله ای که در جوامع کنونی بشر جای خود را به مداوای سریع و قاطع با داروهای شیمیایی داده است. بدون اینکه حتی ملاحظه ای در مورد عوارض جانبی ماندگار آن ها صورت گیرد. علم هربالیسم (گیاه درمانی) علمی است که به مطالعه ی گیاهشناسی و کاربردهای درمانی گیاهان می پردازد؛ زیرا آن ها پایه و اساس معالجه ی انسان ها در طول تاریخ بشریت بوده اند. هربالیست نیز کسی است که گیاه درمانی رایج را با رعایت اصول هربالیسم انجام می دهد. در فصل اول این کتاب، نویسنده به شرح مختصری از سرگذشت و چگونگی آشنایی خود با گیاهان دارویی و خواص شفابخشی آن ها می پردازد. در این فصل شرحی کلی در مورد تفاوت های داروهای گیاهی و سنتزی، عوارض جانبی داروها، اصول حفاظت از خاک، طراحی باغ گیاهان دارویی و همچنین مطالبی در مورد زمان مناسب جهت برداشت و نحوه ی خشک کردن گیاهان دارویی آورده شده است. فصل دوم نیز مهمترین فصل کتاب است که پایه و مقدمه ای برای دو فصل بعدی محسوب می شود؛ زیرا در این فصل نویسنده در مورد نحوه ی ساخت فرآورده های پایه ای گیاهان دارویی و کاربرد هر یک از آنان در فرآیندهای درمانی توضیح جامعی ارائه داده است. این فرآورده ها شامل دمنوش، جوشانده، روغن، قرص، تنتور، شربت، مرهم، ضماد، شویه، کمپرس، اسپری و پمادهای گیاهی می باشند، که هر کدام از آن ها کاربرد و دوز مصرفی خاصی برای درمان بیماری های حاد و مزمن دارند. فصل سوم کتاب به شرح و معرفی نه گیاه دارویی نام آشنا که قطعاً در هر منزلی وجود دارد، پرداخته است. این فصل به طور کاملی نحوه ی پرورش خانگی گیاهان دارویی، خواص، ترکیبات فیتوشیمیایی، اندام های مورد استفاده، زمان برداشت و دستورالعمل های ساخت فرآورده های دارویی طبیعی را بررسی کرده است.

گرجستان کشوری است در منطقه قفقاز (مرز بین اروپا و آسیا)، با مساحت ۶۹۷۰۰ کیلومتر مربع و جمعیت آن در حدود ۴ میلیون نفر می باشد. فلور گیاهی گرجستان در حدود ۴۵۰۰ گونه گیاهی دارد که تقریبا ۲۰۰۰ گونه دارای خصوصیات دارویی و معطر هستند و اهمیت اقتصادی دارند.
جنگل‌ها، مهم‌ترین ذخایر گیاهی گرجستان را دارا هستند. در این کشور صنعت کشاورزی حدود یک سوم از درآمد کل را شامل می‌شود. محصولاتی مانند انگور، مرکبات، چای، تنباکو، انواع غلات و چغندرقند از محصولات صادراتی قدرتمند در کشور گرجستان است.
گرجستان طب سنتی کهن و مشهوری دارد که به قرن چهارم بر می گردد و اتکا کردن به گیاهان برای تامین دارو ریشه عمیقی در جامعه دارد. انجمن طب سنتی گرجستان، برای عمومی کردن این طب در کشور اقدامات زیادی انجام داده است. آنها روی داروهایی کار می کنند که از گیاهان دارویی بدست می آیند و در حال حاضر این داروها به مقدار کمی تولید می شوند. اولین جلد کتاب گنجینه های دارویی گرجستان اخیراً منتشر شده است.
صنعت تولید دارویی گرجستان کوچک است و تقریبا تمام محصولات دارویی وارد می شوند. بزرگترین حجم محصولات دارویی از کشورهای روسیه و اوکراین وارد می شوند و مابقی از کشورهای بلغارستان، آلمان، مجارستان، هند و اسلونی وارد می شوند.
عدم حفاظت از منابع طبیعی و کشت های سازمان یافته و تجاری، نبود پژوهش، عدم آموزش مردم محلی، نبود بازارهای توسعه یافته، عدم همکاری بین سازمان های مسئول بر روی گیاهان دارویی، عدم کنترل دولت، واردات غیرقانونی محصولات دارویی در مقیاس بزرگ برخی از مشکلات توسعه تجاری در بخش گیاهان دارویی و معطر این کشور می باشند.

فیلیپین کشوری است در جنوب شرقی آسیا که متشکل از ۷۶۴۱ جزیره می‌باشد که به صورت کلی به سه بخش جغرافیایی تقسیم شده که از شمال به جنوب عبارتند از لوزون، ویسایا و میندانائو. مساحت این کشور به اضافه آب‌ های درون سرزمینی ۳۰۰ هزار کیلومتر مربع است و در حدود ۱۱۰ میلیون نفر جمعیت دارد.
آب و هوای فیلیپین گرمسیری با رطوبت زیاد است و در طول سال همواره با طوفان و باران‌های موسمی روبرو است و به دلیل همین باران‌های سیل آسا، تقریباً ۷۰ درصد این جزایر را جنگل‌های سرسبز استوایی فرا گرفته ‌است. فیلیپین در حدود ۱۳۵۰۰ گونه گیاهی دارد که حدود ۱۵۰۰ گونه آن دارای کاربردهای دارویی هستند. در این کشور گیاهان گل‌ صابونی، علف لیمو و وتیور استعداد بسیاری برای بهره برداری های تجاری دارند. به طور معمول گیاهان دارویی از جنگل ها برای اهداف تجاری و توسط جوامع روستایی جمع آوری می شوند.
کشت گیاهان دارویی و معطر در فیلیپین قدمتی قبل از زمان استعمار اسپانیایی ها دارد. کتاب گیاهان دارویی در فیلیپین توسط دکتر پارود در سال ۱۸۹۲ نوشته شده و در سال ۱۹۷۸ تجدید چاپ شده و ۸۵۰ نوع گیاه دارویی در آن ذکر شده است. پژوهش در طب گیاهی فیلیپین به سرعت در حال گسترش است. دانشگاه UPLB فیلیپین، اقداماتی را در جهت یک سری از سمینارهایی برای تعیین وضعیت پژوهش و فناوری گیاهان دارویی و ارزیابی فرصت های کسب و کار آغاز کرده است. این سری از سمینارها با هدف شناسایی فناوری، تولید، فراوری و بازاریابی گیاهان دارویی معطر و شناسایی گونه های اولویت دار انجام می شود.

دانشکده زیست‌شناسی پردیس علوم دانشگاه تهران با حمایت ستاد توسعه علوم و فناوری گیاهان دارویی و طب سنتی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، نخستین رویداد استارت‌آپی زالوی طبی و صنایع وابسته را، دوازدهم و سیزدهم آذرماه ۱۳۹۹ برگزار می‌کند.

دهمین همایش ملی گیاهان دارویی وکشاورزی پایدار، در تاریخ ۲۲ خرداد ۱۳۹۹ توسط مرکزهمایش ها وکنفرانس های فرازاندیشان بوعلی سینا در شهر همدان برگزار می شود.

دانشگاه علمی کاربردی لرستان «استارت آپ» گیاهان دارویی و بلوط را به صورت سراسری در استان برگزار می‌کند.

سومین کنفرانس بین المللی علوم کشاورزی، گیاهان دارویی و طب سنتی در تاریخ ۲۰ خرداد ماه ۱۳۹۹ در شهر تفلیس گرجستان برگزار می گردد.

نخستین رویداد استارتاپی زالوی طبی و دومین همایش و کارگاه بین‌الملی زالوی طبی با حمایت ستاد توسعه علوم و فناوری گیاهان دارویی و طب سنتی برگزار می‌شود. این رویداد با همکاری سازمان شیلات و وزارت بهداشت در ۲۱ و ۲۲ خرداد سال ۹۹ در دانشکده زیست شناسی پردیس علوم دانشگاه تهران برگزار می‌شود.