جمهوری ‌آذربایجان‌ با ‌مساحت ۸۶۶ هزار‌ کیلومتر مربع و حدود ۱۰ میلیون نفر جمعیت‌، کشوری در منطقه قفقاز جنوبی است. در این کشور جنگل ها به عنوان منبع اصلی برداشت گیاهان دارویی و معطر هستند. انواع مختلفی از میوه ها و گیاهان در آذربایجان برای دهه های متوالی کشت و برداشت شده است.
فلور آذربایجان از ۴۳۰۰ گونه گیاهی تشکیل شده است که بیش از ۲۷۰ گونه آن گیاهان بومی این کشور است. کشور آذربایجان مشهور است به استفاده از گیاهان نادر در تهیه داروهای سنتی که برای انواع مختلفی از بیماری ها استفاده می شوند. در مجموع ۷۵ گونه گیاه دارویی از جمله ترخون، گشنیز، زعفران،‌ شیرین بیان، نعناع، آویشن، سماق و … در این کشور کشت می شود.
تاریخچه استفاده از داروهای سنتی در آذربایجان ریشه دیرینه و عمیق دارد. قبل از سال ۱۸۲۸، تنها فروشگاه داروهای گیاهی (عطاری)، گیاهان دارویی وارداتی از ایران و هند را تهیه می کردند. متخصصان طب سنتی در گذشته از انواع مختلفی از گیاهان برای پیشگیری و درمان تعدادی از بیماری ها استفاده می کردند. Dellaki برای حجامت، Synichi برای شکستی استخوان ها، Gopchi برای درمان کودکان و بزرگسالان مبتلا به عفونت تنفسی و Mamas برای کمک به زنان در هنگام زایمان و درمان مشکلات زنان مورد استفاده قرار می گرفتند.
سیستم بهداشتی در جمهوری آذربایجان در دوران شوروی سابق، کمترین کارایی را در بین جمهوری های دیگر داشته است. این سیستم در دوره پس از فروپاشی شوروی به دلیل فروپاشی اقتصادی، عدم مدیریت، عدم انطباق با منابع موجود، اختلال در شبکه های بهداشت و درمان شوروی، ضعف در مراقبت های بهداشتی اولیه و اساسی و نبود برنامه های ارتقاء سلامت بدتر شده است.
عدم اعتبار کافی برای پروژه های تحقیقاتی و علمی در زمینه داروهای سنتی، عدم حمایت دولت برای حفظ و ترویج طب سنتی، عدم کشت و حفاظت از گیاهان دارویی و معطر ارزشمند، فقدان آموزش و پرورش برای نیروی ماهر، نبود بازاریابی و عدم وجود امکانات کافی تولید در آذربایجان از جمله مشکلات و محدودیت های موجود برای توسعه کشت های گیاهان دارویی و سنتی این کشور است.

میانمار با مساحتی در حدود ۶۷۶ هزار کیلومتر مربع و جمعیتی بیش از ۵۳ میلیون نفر در جنوب شرقی آسیا واقع شده است. پایتخت این کشور شهر نایپیداو است. کشاورزی همراه با جنگلداری از عمده فعالیت های امرار معاش مردم این کشور است.
تاکنون حدود ۷۰۰۰ گونه ی گیاهی در میانمار شناسایی شده و تعداد ۱۰۷۱ گونه آن به عنوان گیاهان بومی ثبت شده اند. تقاضا برای گیاهان دارویی و مواد اولیه گیاهی در میانمار به طور چشمگیری افزایش پیدا کرده است. با این حال، در این کشور کشت گیاهان دارویی به صورت محدود انجام می گیرد و اکثر مردم این گیاهان را از جنگل ها جمع آوری می کنند.
مردم روستایی میانمار از دوران باستان از داروهای سنتی استفاده می کردند. سیستم داروهای سنتی میانمار بر فلسفه بودایی و نظریه های آیورودا استوار است. طب سنتی و استفاده از گیاهان دارویی تنها سیستم مراقبت بهداشتی و درمانی از تمام طبقات جامعه تا به امروز بعد از ظهور داروها و درمانی های جدید در این کشور بوده است.
دولت میانمار مصمم است که آنچه از دانش طب سنتی به آن ارث رسیده و در گذشته به آن توجهی نشده است را حفظ کند. همچنین برنامه های مختلف در ایجاد باغ های گیاهی برای حفاظت و کشت گیاهان دارویی اجرا شده است و نیز تحقیقاتی جهت ابداع داروهای جدید از این گیاهان انجام شده است.
گیاهان دارویی و داروهای گیاهی تا حد زیادی از کشورهای همسایه از جمله بنگلادش، چین، هند و تایلند وارد این کشور می شود. این کشور صادراتی نیز به کشورهایی نظیر چین و تایلند دارد اما به دلیل غیرقانونی بودن آن ثبت نشده است.
طب سنتی در میانمار برای مدت زمان طولانی بدون استاندارد و اقدامات کنترل کیفیت مورد استفاده قرار گرفته است. همچنین عدم وجود فناوری های مناسب مانند جمع آوری، برداشت، خشک کردن، بسته بندی، ذخیره سازی، نبود استاندارهای کنترل کیفیت و ایمنی، نبود کارکنان ماهر و نبود تجهیزات لازم از جمله محدودیت های مهم این کشور برای توسعه این صنعت می باشد.

مدیر مرکز خدمات تخصصی گیاهان دارویی استراتژیک خراسان جنوبی گفت: از ریشه گیاه سریش، چسب استخراج می‌شود که در صنایع کفاشی، کبریت‌سازی، صحافی کتاب و رنگ استفاده می‌شود و علاوه بر آن مصارف دارویی نیز دارد.

قطر کشوری است که در جنوب غربی قاره آسیا در منطقه خاورمیانه و در شرق شبه‌ جزیره عربستان واقع شده‌است. پایتخت آن، دوحه است و این کشور مرز مشترک زمینی با عربستان سعودی، و مرز آبی با کشورهای ایران، کویت، عراق، عربستان، بحرین و امارات متحده عربی دارد.
مساحت این کشور حدود ۱۱۵۸۶ کیلومتر مربع و با جمعیتی در حدود ۳ میلیون نفر می باشد. زمین های این کشور عمدتاً شنی و بیابانی است و عملاً هیچ جنگل و یا زمین های جنگلی در این کشور وجود ندارد.
گیاهان موجود در قطر تنها شامل ۳۰۱ گونه می باشند. در این کشور جنگلی وجود ندارد اما برخی از گیاهان بومی و درختچه ها در صحراهای این کشور پراکنده هستند. برخی از گیاهان بومی از اهمیت سنتی برخوردارند و با شرایط محلی سازگار شده اند.
در قطر گیاهان دارویی به طور سنتی برای نسل های بسیاری استفاده شده است و یک سنت رایج در این کشور می باشد. طب سنتی گیاهی در قطر قبل از اکتشاف نفت در میان مردم این کشور رایج تر بوده است. اما در حال حاضر طب مدرن مرجع اصلی مراقبت های بهداشتی برای اکثریت مردم است.
دانشگاه قطر به انجام برخی تحقیقات در مورد خواص دارویی گیاهان محلی پرداخته است. محققی در مرکز تحقیقات کاربردی دانشگاه قطر، کتابی را تحت عنوان فیتوشیمی گونه های قطر منتشر کرده است. این کتاب به توصیف و شرح ۲۰۷ گونه از گیاهان قطر و کاربردهای بالقوه آن پرداخته است. بسیاری از گیاهان مورد استفاده در سیستم های طب سنتی عرب نیز در این کتاب گنجانده شده است.
فقدان جنگل ها، عدم حمایت دولت در توسعه بخش های گیاهان دارویی و معطر، طب سنتی و تحقیقات علمی از جمله عوامل مهم در عدم توسعه کشت گیاهان دارویی و معطر در قطر است.

مالدیو کشوری است جزیره ای، واقع در جنوب غربی اقیانوس هند، که پایتخت آن ماله است و از نظر جمعیت و هم مساحت کوچک‌ترین کشور قاره آسیا است. اقتصاد این کشور وابستگی زیادی به گردشگری دارد. کشاورزی در این کشور به دلیل محدودیت دسترسی به زمین های قابل کشت نقش جزیی دارد.
این کشور یکی از برترین مصرف کنندگان گیاهان دارویی است. طب سنتی در این کشور با عنوان Dhivehi Beys شناخته می شود و قرن ها از آن استفاده می شده است.
در سال های اخیر تلاش شده که طب سنتی در طب مدرن ادغام شود. دولت “طرح سلامتی برای همه” را با همکاری سازمان WHO توسط موسسه علوم بهداشتی طب سنتی اجرا کرده است.
در فلور گیاهی مالدیو ۵۰۰ گونه گیاه وجود دارد که ۷۰ گونه بومی اند و بیش از ۳۰۰ گونه در طب سنتی استفاده می شوند. گیاهانی مانند Abutilon indicum، Aerva lanata، Boerhaavia diffusa و spp Pedilanthus از مهمترین گیاهان دارویی بومی هستند که مستقیما توسط افراد از جنگل ها جمع آوری می شوند.
آژانس توسعه سازمان ملل متحد حفاظت از گونه های دارویی و دانش بومی را در جزیره مرجانی مالدیو در سال ۲۰۰۰ انجام داده است.
عواملی مانند از دست دادن زیستگاه های طبیعی و جنگلی به دلیل بهره وری از زمین برای مسکن و کشاورزی، از دست دادن دانش سنتی به دلیل عدم تمایل نسل های قدیمی برای به اشتراک گذاری دانش خود و عدم علاقه نسل جوان، فقدان نهادهای آموزشی، استفاده ناپایدار از منابع و عدم حمایت های دولتی برای توسعه کشت گیاهان دارویی و معطر از جمله محدودیت ها و مشکلات برای توسعه صنعت گیاهان دارویی در این کشور است.

چهارمین کنفرانس بین المللی علوم کشاورزی، گیاهان دارویی و طب سنتی در تاریخ ۳۰ مرداد ۱۴۰۰ توسط ،شبکه دانشگاههای مجازی جهان اسلام برگزار خواهد شد.

سومین کنفرانس بین المللی گل محمدی همراه با کارگاه های آموزشی در حوزه صنعت, بازار و تجارت گیاهان دارویی و معطر به مدت ۲ روز در پژوهشکده اسانس های طبیعی قمصر در تاریخ ۵ تا ۶ خرداد ماه ۱۴۰۰ برگزار می گردد.

سومین کنگره بین‌المللی و چهارمین همایش ملی زیست فناوری گیاهان دارویی و قارچ‌های کوهی ۲۷ و ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۰ در دانشگاه زنجان برگزار می‌شود.

انجمن علوم گیاهی دانشگاه خوارزمی با همکاری انجمن فارماکوگنوزی ایران و سایر اتحادیه‌ها و انجمن‌های کشوری، سمپوزیوم کشوری بررسی داروهای گیاهی covid۱۹ در بازار ایران را برگزار می‌کند.

جشنواره ملی گیاهان دارویی و ویروس کرونا همزمان با روز کارآفرینی و اقتصاد مقاومتی به صورت مجازی برگزار می شود.