درجه حرارت یکی از عوامل محدود کننده رویش گیاهان است و تأثیر بسزایی در رویش و گسترش آن ها دارد، به طوری که شکل برگ ها و ساقه های بعضی از گیاهان معرّف درجه حرارت محل رویش آن هاست.

کرفس کوهی یا کلوس (Kelussia odoratissima Mozaff.‎) یکی از گیاهان مرتعی و دارویی خانواده چتریان و بومی دامنه رشته کوه های زاگرس است که متاسفانه به علت برداشت غیرمجاز در معرض انقراض می باشد.

دکتر شهرام شهابی، محقق ایرانی موفق به ارائه مدلی برای مکانیسم عمل داروهای هومیوپاتی در بدن انسان برای نخستین بار در جهان شد که این دستاورد می‌تواند اساس گام‌های مهم بعدی برای بهبود فرآیند تشخیص و درمان بیماران با استفاده از پزشکی هومیوپاتی باشد.

روش استخراج ترکیبات فرّار اسانسی گیاه بدون استفاده از حرارت در پژوهشکده اسانسهای طبیعی دانشگاه کاشان ابداع شد.

نتایج تجزیه و تحلیل آماری طرح نشان داد که بسته بندی با پلی اتیلن با دانسیته پایین مناسب ترین نوع بسته بندی و درجه حرارت ۴ درجه سانتی گراد مطلوب ترین شرایط نگهداری میوه عناب می باشد.

روش‌های جمع‌آوری، خشک کردن و نگه‌داری گیاهان دارویی، مستقیماً روی کمیت و کیفیت مواد موثر و اثرات درمانی این گیاهان تأثیرگذار است.

زمان و روش جمع آوری و همچنین خشک کردن گیاهان و گل‌های دارویی نیازمند رعایت و بکارگیری برخی توصیه‌های کاربردی است که دو عضو هیات علمی پژوهشکده گیاهان دارویی سازمان جهاد دانشگاهی به آن پرداخته‌اند.

نپال با نام رسمی جمهوری فدرال دموکراتیک نپال کشوری در آسیا واقع در شمال هندوستان است و پایتخت آن کاتماندو می باشد. مساحت این کشور در حدود ۱۴۷ هزار کیلومتر مربع و جمعیت نپال حدود ۲۹ میلیون نفر می باشد و این کشور تنها با چین و هند همسایه است.
نپال در هیمالیای مرکزی واقع شده و غنی از تنوع گونه های گیاهی است. نپال در حدود ۷۰۰۰ گونه گیاه گلدار دارد که ۲۴۶ گونه آن بومی این کشور هستند. حدود ۷۰۰ گونه گیاه دارویی و معطر در این کشور به ثبت رسیده است. در حال حاضر تعداد گونه های گیاهی دارویی و معطر به کاربرده شده در این کشور حدود ۱۴۶۳ گونه است.
استفاده از گیاهان دارویی در سیستم های سنتی پزشکی کشور نپال قدمتی ۵۰۰ ساله دارد. آیورودیک (Ayurvedic)، تبت، آمچی(Amchi) و … طب هایی هستند که ۸۵ درصد از مردم روستایی به آنها وابسته می باشند. طب آیورودیک از سیستم های ملی پزشکی کشور نپال است که بیش از ۷۵ درصد از جمعیت به این طب سنتی متکی هستند.
طب سنتی جزء اصلی سیستم سلامت ملی کشور است و دولت حامی آن است. سیاست دولت در اجرای طرح های ۵ ساله شامل خدمات بهداشتی تلفیقی است که در آن طب های آلوپاتیک و آیورودیک اجرا می شوند.
آکادمی سلطنتی علم و صنعت نپال (RONAST) در سال ۱۹۸۲ تاسیس شد،‌ که کار جمع آوری و حفاظت از ژرم پلاسم گیاهان دارویی و معطر، تکنیک های کشت پایدار و … در دستور کار این نهاد قرار گرفت. اداره منابع گیاهی تحت نظارت وزارت محافظت خاک و جنگل برای کشت تجاری گیاهان دارویی و معطر مهم تحقیق انجام داده است. آزمایشگاه دارویی رویال تحت نظارت اداره توزیع دارو است که داروهای گیاهی دیگر و داروهای آیورودیکی را بررسی می کند تا آنها را برای تولید مورد تایید قرار دهد.
تا سال ۱۹۶۰ صادرات گیاهان دارویی نپال محدود به هندوستان و چین بود ولی با پیشرفت و تنوع تجارت در نپال، کشورهای دیگری هم متقاضی این محصولات شدند. براساس آمار مرکز ترویج تجارت در اواسط سال های ۱۹۷۰ صادرات تا بیش از ۴۰۰۰ تن رسید اما در سال های ۱۹۸۰ به طور ناگهانی کاهش یافت.
در حال حاضر صادرات گیاهان دارویی به صورت خام و مواد اولیه است و همچنین این کشور به میزان ناچیزی اسانس صادر می کند. این کشور واردات داروهای مدرن، لوازم آرایشی، اسانس و عصاره ها را به میزان قابل توجهی افزایش داده است. آینده صنعت اسانس نپال با وجود کارخانه های صابون سازی و شوینده امیدوار کننده می باشد. 

کارشناس گیاهان دارویی و پژوهشگر در زمینه طب سنتی با اشاره به ترکیب مشهور گیاه اسطوخودوس با سنبله الطیب برای ایجاد آرامش در افراد، گفت: مصرف بیش از حد این دمنوش منجر به ایجاد توهم و افزایش کابوس می‌شود.

آنسونیا یک گیاه دارویی جدید است که در اوایل دهه ۱۹۸۰ به عنوان گیاهی دارویی معرفی شد و خواص آن در فارماکوپه های معتبر بیان گردید.