این مطلب به نقل از وبلاگ دریای دریایی می باشد که در ۶ مرداد سال ۱۳۸۲ منتشر شده است.

استاد دکتر سید محمد فخر طباطبایی ۷۵ ساله بکی از گیاهشناسای معروف ایرانه که من افتخار شاگردیشو تو یه ترم داشتم. یکی از کارای بزرگش احداث باغ گیاهشناسی دانشکده کشاورزی کرجه که تو جوونیاش انجام داده و امروز یکی از زیباترین و مهمترین باغای گیاهشناسیه و اغلب کلاسشو تو باغ گیاهشناسی تشکیل می‌داد تا توی اتاق. این استاد ما علاوه بر گیاهشناسی شاعرم هست و تخلصش طبا است. چند سال پیش به یاد جوونیاش و احداث باغ گیاهشناسی یه شعر سرود که تو اون اکثر گیاهای توی باغ رو اسم برده و چند وقت پیش که تصادفی دیدمش یه نسخه‌شو به من داد و من از طرف اون به شما فرزندان ایران زمین تقدیم می‌کنم. کلماتی که رنگی نوشته شده اسم گیاهه:

روزی به فکر مردم وطنم روی کوهسار

می‌کاشتم درخت محبت به یادگار

از گونه‌های ممرز و مازو و نرمه‌دار

تا گونه‌های گلده زیبای چون انار

از لیلکی و کلهو و افرا و نارون

تا گونه‌های استپی سنجد و چنار

زالزالک و بلوط و شن و از درخت ون

انچوچک و ولیک و درختان دیودار

بید و صنوبر و عرعر، اقاقیا

گردو و فندق و بادام در حصار

انجیلی و کچف و کرکف و بنه

تا گل کنند محلب و گلخونک و شیردار

از یاس زرد و به‌ژاپنی، ارغوان چین

اسپیره، ماگنولیا، پسته و کنار

یاس بنفش و راش و گلیسین و داروش

ماهونیا، تمشک ولی شاخه پر ز خار

آویشن و پنیرک و چاشیر و فرفیون

باریجه و ورک، ز گونهای خاردار

سیب و گلابی و آلوچه و هلو

خرمالو و شلیل و به ترش آبدار

نراد و کاج و نوئل در کنا رسرو

زربین که داشت قامت رعنای شاهکار

از لاله‌ها و سنبل و زنبق، آماریلیس

رزهای دلفریب رونده به هر دیار

از جعفزی و سیلن و سنبل، گل دو روی

از مارگریت و رزماری و یاس گلعذار

ازبهر چیست این همه زحمت عزیز من

تا گردد این کرجم دیدگاه یار

کوشید تا کند بهشت، کرج پیر دیر ما

با کاشتن درخت محبت چو سرخدار

هرگز مکن تو ناله از کم لطفی رقیب

برخیز و چاره کن تو طبا، باز گل بکار