این آزمایش به منظور بررسی پروتئین های ذخیره ای دانه هفت گونه مختلف Papaver از مناطق مختلف استان اردبیل با روش SDS-PAGE انجام شد. اطلاعات حاصل از امتیازدهی نوارهای پروتئین ها در مجموع ۲۰ مکان را در گونه ها شناسایی کرد. بیشترین تعداد نوار مربوط به گونه های P. rhoeas و P. bracteatum با ۱۷ نوار بود. کمترین تعداد نوار مربوط به گونه های P. argemone وp. somniferum با ۱۳ نوار پروتئینی بود. تجزیه خوشه ای براساس ماتریس تشابه جاکارد، گونه های مختلف را در چهار گروه قرار داد. در گروه اول، P. somniferum؛ گروه دوم، P. oreintale، P. bracteatum، P. lasiotrix و P. rhoeas؛ گروه سوم، P. dubium و در گروه چهارم، P. argemone قرار گرفت. گونه های مختلف از نظر صفات مورفولوژیک (رنگ و شکل گلبرگ، رنگ و اندازه بذر و ارتفاع گیاه) تنوع خوبی نشان دادند که براساس تجزیه خوشه ای گونه های مورد بررسی در سه گروه جدا قرار گرفتند. آزمون مانتل برای تعیین ارتباط بین داده های مورفولوژیک و پروتئین های ذخیره ای دانه انجام شد. این آزمون همبستگی معنی داری را بین این دو گروه از داده ها نشان نداد که احتمالاً می تواند به دلیل تعداد کم صفات مورفولوژیک و کم بودن تعداد نشانگر مولکولی باشد.

کلیدواژگان:
تنوع ژنتیکی، پروتئین های ذخیره ای دانه، SDS، PAGE، خشخاش.