نوروزک (Salvia lerifolia) گیاهی است از خانواده نعنا عیان که تاکنون در مناطق خراسان و سمنان گزارش گردیده است. شاخ و برگ این گیاه دارای اسانس و خاصیت آنتی بیوتیکی و پوست خارجی آن حاوی موسیلاژاست. مغز لانه آن حاوی ۵۶ – ۵۰ درصد چربی و ۳۰% پروتئین می باشد که برای طباخی و خام خواری مطلوب است.

سازگاری این گیاه با انواع خاکها بالاخص خاهای سبک در شیبهای جنوبی بسیار بالاست. این گونه، باگیاهانی از قبیل درمنه، افدرا و پرند تشکیل تیپ می دهد. میزان زادآوری در سالهای با بارندگی مناسب خوب بوده و در صورت حمایت در سال اول، سالهای بعد می تواند به خوبی در برابر عوامل اقلیمی و نیز شرایط چرای دام مقاومت کند با توجه به سازگاری و دامنه پراکنش وسیع آن بعنوان یک گیاه چند منظوره مورد حمایت قرار گیرد. ضمن ایجاد اشتغال می تواند به زراعی کردن آن کمک کند.

شناخت این توانمندیها در عرصه رویشگاهی در راستای بهره وری مناسب از گیاهان می تواند راه را برای گسترش گونه های مناسب هر منطقه همراه سازد جنس این گیاه Salvia و بسیار معطر می باشد.

حدود ۵۰۰ گونه دارد که تنها ۵۶ گونه از آن در ایران گزارش شده است.

گیاه نوروزک با فرم بوته ای در ارتفاع ۹۰۰ تا ۱۶۰۰ تراز سطح دریا دیده می شود، پراکنش این گیاه در اقلیم فرا خشک بیابان سرد با متوسط ۱۵۰ تا ۲۰۰ میلیمتر بارندگی سالانه در ارتفاعات سنگلاخی، ارتفاعات کنگلومرایی، سازندهای مارنی و واریزه های سنگی است.

بررسی پروفیل خاک در مناطق گسترش ریشه این گونه نشان میدهد که بیش از ۶۴% خاک شن می باشد و به عبارتی گسترش این گونه بیشتر در روی خاکهای سبک است. گسترش ریشه تا عمق ۹۰ و پراکندگی آن تا cm160 اندازه گیری شده است. این گونه بیشتر برروی شیبهای جنوبی قرار دارد و بیشتر به همراه تیپ های Artemisia-Launea –Salsola-Pteropyrum دیده می شود.

مراحل فنولوژیکی گیاه نشان می دهد که این گیاه پس از کاهش سرمای زمستانه از نیمه اسفند رشد رویشی خود را آغاز کرده و در اوایل فروردین رشد ساقه های گل دهنده اش شروع می شود ارتفاع ساقه این گیاه پس از رسیدن به مرحله خمیری به شدت مورد چرای وحوش و دام های اهلی قرار می گیرد.

روستا ییان قبل از خشک شدن بذور را جمع آوری و به مصرف خورای خود می رسانند.

ارتفاع ساقه گل دهنده بین ۵/۲۳ – ۱۲ سانتیمتر، تعداد ردیف گل دهنده بین ۹ – ۴ ردیف و تعداد بذر در هر شاخه بین ۳۶ – ۱۶ عدد می باشد.