در مورد ظرفیت‌های فراوان گیاهان دارویی و قابلیت کاشت این گیاهان در خراسان شمالی، بحث‌های فروانی شده و به تبع این بحث‌ها مسئولین مربوطه نیز جلسات و سلسله نشست‌های تخصصی و غیرتخصصی بیشماری را برگزار کرده‌اند.

در بسیاری از این جلسات گفته شده که از حدود هزار و ۲۰۰ گونه گیاهی موجود در خراسان شمالی ۱۲۰ گونه آن، گیاه دارویی است و در مورد لزوم بهره برداری از این گیاهان طبیعی و توسعه کشت صنعتی آن، سخنرانی‌های فراوانی ایراد شده است.

آنچه که در طی سال‌های اخیر از ورای برنامه ریزی مسئولان بیرون آمده، تداوم بهره برداری‌های سنتی روستانشینان از گیاهان دارویی روییده شده در دامن پر مهر طبیعت خراسان شمالی است و از طرف دیگر نیز آمارهای عجیب و غریبی که مسئولان از میزان استحصال گیاهان دارویی در استان ارائه می‌دهند.

مجموع برداشت‌های سنتی و بی رویه مردم محروم روستاهای خراسان شمالی در سال‌های گذشته سبب شده تا چندین مورد از گیاهان دارویی مانند لاله واژگون، ختمی، زنبق، کاسنی و … به مرز نابودی برسند و به ناچار جزء گیاهان دارویی که برداشت آن‌ها غیرمجاز است، طبقه بندی شوند.

از سوی دیگر برنامه ریزی‌ها برای کشت گیاهان دارویی در اراضی کشاورزی خراسان شمالی ( موضوعی که با توجه به اقلیم آب و هوایی استان توسط کارشناسان گوناگون پیشنهاد شده است ) نیز راه به جایی نبرده است، چرا که هنوز هم در بهترین حالت و بر اساس خوشبینانه ترین اظهارنظرهای مسئولین کشاورزی استان، تنها در حدود هزار هکتار از اراضی کشاورزی خراسان شمالی، گیاهان دارویی کاشت می‌شود.

کاشت هزار هکتار در مجموع ۳۱۰ هزار هکتار اراضی کشاورزی موجود در استان با در نظر گرفتن پتانسیل‌های بالقوه منطقه، تقریبا ناچیز بوده و به چشم نمی‌آید.

جالب‌تر اینکه  تقریبا تمام این هزار هکتار به کشت گونه گیاهی “زیره” اختصاص دارد، گیاهی که غالب محصول آن در خراسان شمالی صرفا به عنوان ادویه و چاشنی غذایی مصرف می‌شود و بنابراین محصول تولید شده در استان نیز آنچنان سهمی در تهیه داروهای گیاهی ندارد.