بررسی اثر اکسین مصنوعی (IBA , IAA) بر روی ریشه زایی قلمه های اسطوخودوس Lavandula officinalis 

و رزماری Rosmarinus officinalis

طاهره مختاری۱ ، امین باقری۱ ، نرگس حاجیان نژاد۱ ،سیدسعید حسین زاده۱

چکیده

اسطوخودوس گیاهی است چند ساله از خانواده نعناعیان ( Lamiaceae  ) با ارتفاع حدود نیم متر با برگهای متقابل ، باریک ، دراز سبز رنگ و پوشیده از کرکهای سفید پنبه ای . گلهای آن برنگ بنفش و بصورت سنبله می باشد . قسمت مورد استفاده این گیاه ، گلها و سرشاخه های گلدار آن است روش تکثیر آن تنها از طریق رویشی می باشد زیرا این گیاه عقیم است و تولید بذر نمی کند .رزماری، برگ و سرشاخه‌های گلدار خشک شده گیاه Rosmarinus officinalis از خانوادۀ نعناعیان (Lamiaceae) ، یک درختچه علفی همیشه سبز می باشد . روش تکثیر آن به صورتهای قلمه ، خوابانیدن و کشت بذر می باشد که بهترین روش آن قلمه می باشد .در این پژوهش که در قالب طرح  بلوک های کامل تصادفی با سه سطح هورمون IBA و IAA  به غلظت های ۰ ، ۱٫۵ و ۳ در هزار  در سه تکرار به انجام رسید ، پس از تهیه قلمه ها و و قرار دهی در غلظت های مختلف هورمون و کشت قلمه ها در کوکوپیت  تجزیه و تحلیل نمونه ها و مقایسه تیمارها با آزمون LSD  انجام شد و نتایج به صورت زیر به دست آمد. بهترین وزن تر ریشه ها در اسطوخودوس  در تیمار ۱٫۵ در هزار مشاهده گردید . در مورد ارتفاع ریشه در رزماری بهترین عملکرد مربوط به تیمار شاهد و بدترین آن مربوط به تیمار ۳ در هزار می باشد . در مورد صفت وزن خشک رزماری ریشه بیشترین وزن خشک مربوط به تیمار ۳ در هزار و کمترین مربوط به تیمار شاهد می باشد .

واژگان کلیدی : Lavandula officinalis ، Rosmarinus officinalis ، ریشه زایی ، IBA ، IAA .

دریافت اصل مقاله