به گزارش شبکه خبری آموزشی گیاهان دارویی به نقل از پایگاه خبری تحلیلی صنعت زنبورداری ایران، رسیدگی‌نکردن نهادهای ناظر بر مراتع طبیعی توسط سازمان محیط‌زیست، اداره مراتع و جهاد کشاورزی سبب ازبین‌رفتن بسیاری از گونه‌های طبیعی موجود در صحراها و بیابان‌های کشور شده است.
در استان اصفهان و به‌خصوص منطقه فریدن و فریدون‌شهر و مناطقی از استان چهارمحال‌وبختیاری همچون اطراف کوهرنگ بر اثر عمل «کتیرا زنی» که تیغ‌زدن نوعی خاص از گونه گون‌ها برای تولید «کتیرا» برای مصارف درمانی و غیره است، بسیاری از پوشش گیاهی به دلیل عدم نظارت و آموزش این افراد و بهره‌برداری ناصحیح از بین رفته است.
به گزارش عسلنا، متأسفانه این افراد تخصص خاصی ندارند و نمی‌دانند که باید چه نوع گیاه گونی را تیغ بزنند و این عمل نادرست بسیاری از گونه‌های گون که مصارف برای تغذیه زنبورعسل دارد و این حشره از شهد این گیاهان بیابانی استفاده می‌کند را نابود کرده است.
تیغ‌زنی انواع «گون» به طور غیرقانونی به بهانه برداشت کتیرا
متأسفانه، در سایه خشکسالی و برداشت بی‌رویه این گیاهان، اکثر گون‌های حاوی کتیرا، از بین رفته‌اند و اکنون این برداشت‌کنندگان عمدتاً غیرمجاز به تیغ‌زدن «گون گزانگبین» روی آوردند و بعضاً گیاهانی که ده‌ها سال عمر داشتند و بیش از یک و نیم متر ارتفاع پیدا کرده بودند را نابود می‌کنند.
عموماً می‌بایست، صمغ «کتیرا» از گیاه «گون زرد» گرفته شود که متأسفانه افراد ناشی در سایه عدم شناخت انواع دیگر گون‌ها را در بیابان تیغ می‌زنند و این برداشت در زمان‌های نامناسبی انجام می‌شود که دیگر تخم این گیاهان بر خاک نریخته و سبب باروری و رشد مجدد این گیاهان نمی‌شود.
متأسفانه، الان شاهدیم که در بیابان‌ها و صحراهای اطراف شهرکرد و نیز منطقه فریدن شاهد ازبین‌بردن بیابان‌های وسیعی از پوشش گیاهی گون بوده‌ایم که این خسران با وضعیت موجود غیرقابل‌جبران است.
نابودی و دروکردن گیاه دارویی «زول» برای تهیه علوفه دام
در موردی مشابه، در همین مناطق و دیگر مناطق ایران گیاه مفید و دارویی «زول» که به «بوقناق» و دیگر اسامی هم شهرت دارد و بیش از ۶۰ سانتی‌متر بلندی پیدا کرده و ریشه زردرنگ و مصارف دارویی و عرقیات داشته و هم برای تغذیه زنبورعسل و تهیه عسلی مرغوب کاربرد دارد، مورد برداشت و چرای بی‌رویه قرار گرفته است، به‌طوری‌که نسل این گیاه در برخی مناطق در خطر انقراض است.
به گزارش عسلنا، متأسفانه درحالی‌که باید این گیاه رشد کامل کرده و بعد از فصل گل‌دهی، تخم‌هایش بر زمین ریخته و پس از بارندگی زمینه‌ساز رشد دوباره و افزایش این گیاه را فراهم کند، در اقدامی ناآگاهانه در بیابان‌های اطراف فریدون و شهرکرد بسیاری از روستائیان باتوجه‌به خشکسالی و گرانی علوفه به‌صورت غیرقانونی و بی‌رویه با داس به جان این گیاه دارویی افتاده و علی‌رغم اینکه تغذیه مناسبی برای دام نیست این گیاه تیغ‌دار را درو کرده و با خود می‌برند.
روستائیان و مردم محلی بدون توجه به فواید این گیاه برای محیط‌زیست و حشرات سودمندی همچون زنبورعسل و نیز بی‌توجه به مصارف دارویی این گیاهان را انبار کرده و خشکانده و در فصول سرد سال برای علوفه دام استفاده می‌کنند.
گزارش‌های زیادی از زنبورداران استان اصفهان و چهارمحال‌وبختیاری به ما رسیده است که نشانگر ازبین‌بردن عمدی پوشش مفید گیاهی بر اثر خطاهای انسانی و چرای بی‌رویه و غیرقانونی دام است.
متأسفانه، این گیاهانی که متعلق به محیط‌زیست و طبیعت است و به طور قانونی نمی‌تواند مورد چرای دام یا برداشت بی‌رویه قرار گیرد، بدون نظارت متولیان درو می‌شود و پس از خشکاندن با گاوآهن به‌صورت فشرده و کاه درآمده و به مصرف می‌رسد.
بی‌تفاوتی نهادهای موظف ناظر بر محیط‌زیست
متأسفانه، تشکل‌ها، اتحادیه‌ها و متولیان صنعت زنبورداری در سال‌های اخیر نسبت به این مسئله بی‌تفاوت بودند و سازمان‌های جهاد کشاورزی، مراتع و محیط‌زیست نیز هیچ نظارت خاصی بر این انفال و سرمایه‌های طبیعی در این مناطق نشان نمی‌دهند و دیر نیست که بیابان‌های ایران، خالی ازاین‌گونه‌های بی‌نظیر شده و توفان‌های شن و گردوغبار شهرهای کشور را درنوردد.
ازبین‌بردن این پوشش‌های گیاهی مفید، قطعاً نه‌تنها سبب پیشروی بیابان‌ها به‌سوی شهرها می‌شود؛ بلکه صحراهای ایران را از گونه‌های مفید دارویی خالی کرده و دیگر تغذیه‌ای برای زنبورهای عسل و حشرات مفید باقی نخواهد گذاشت و شاهد افزایش ریزگردها و تندبادهای و عواقب خطرناک آن برای زندگی انسان‌ها و دیگر موجودات خواهیم بود.
تهدید بخش بزرگی از تولیدات عسل تک گل ایران
اگر گیاهانی همچون؛ گون گز و بوقناق و دیگرگونه‌ها از چرخه تغذیه زنبورعسل ایران حذف شود، متأسفانه بخش زیادی از تولیدات عسل زنبورداران کوچ روی کشور با تهدید جدی روبرو می‌شود و مشخص نیست که چرا گشت‌های محیط‌زیست و مرتع‌داری با این برداشت‌های بی‌رویه مقابله نمی‌کنند.
به گزارش عسلنا، درحالی‌که توصیه می‌شود که مدیریت شهری، دهداری‌ها و دیگر متولیان و مسئولین محیط‌زیست برای گسترش فضای سبز به کاشت گونه‌های گیاهان سنتی و دارویی بپردازند تا بتوانیم علاوه بر تغذیه حشرات سودمند به تولیدات دارویی پرداخته شود، ولی شاهد هستیم که سرمایه‌های خدادادی از گونه‌های مفید گیاهان بیابانی دارویی نیز بر اثر بی‌توجهی و عدم نظارت در حال ازبین‌رفتن است.
علی‌رغم اینکه در بسیاری از کشورها، از زنبورداران برای افزایش گرده‌افشانی حمایت می‌شود و با آغوش باز از این پاسداران طبیعت برای تنوع زیستی و بهبود تولیدات گیاهی و باغی استقبال می‌شود، ولی شاهدیم که در کشور ما، تغذیه بیابانی و گونه‌های طبیعی که حق مسلم تغذیه حشرات سودمند و زنبورعسل است نیز در معرض تهدید و مخاطره قرار می‌گیرد.
بوته‌کنی و هرس بی‌رویه گیاه «زول» در منطقه فریدن و فریدون‌شهر و پشت کوه و پیش کوه و تیغ‌زنی بی‌رویه گیاهان گون نیز در اطراف شهرکرد، فریدن و دالان کوه در استان اصفهان و چهارمحال بختیاری گزارش شده است و قطعاً این برخوردهای نادرست با طبیعت در بسیاری از استان‌های کشور و با گونه‌های متعددی از گیاهان دارویی استمرار و ادامه داشته و سابقه دارد.
به گزارش عسلنا، در سال‌های قبل شاهد بودیم که این بیابان‌ها از ازدحام گونه‌های گون و زول انباشته بوده به‌طوری‌که امکان پیاده‌روی به‌زحمت مقدور بوده؛ ولی اکنون شاهد ازبین‌رفتن بسیاری از گونه‌های طبیعی صحراهای ایران هستیم.
پایگاه خبری تحلیلی صنعت زنبورداری ایران، رسیدگی‌نکردن نهادهای ناظر بر مراتع طبیعی توسط سازمان محیط‌زیست، اداره مراتع و جهاد کشاورزی سبب ازبین‌رفتن بسیاری از گونه‌های طبیعی موجود در صحراها و بیابان‌های کشور شده است.
در استان اصفهان و به‌خصوص منطقه فریدن و فریدون‌شهر و مناطقی از استان چهارمحال‌وبختیاری همچون اطراف کوهرنگ بر اثر عمل «کتیرا زنی» که تیغ‌زدن نوعی خاص از گونه گون‌ها برای تولید «کتیرا» برای مصارف درمانی و غیره است، بسیاری از پوشش گیاهی به دلیل عدم نظارت و آموزش این افراد و بهره‌برداری ناصحیح از بین رفته است.
به گزارش عسلنا، متأسفانه این افراد تخصص خاصی ندارند و نمی‌دانند که باید چه نوع گیاه گونی را تیغ بزنند و این عمل نادرست بسیاری از گونه‌های گون که مصارف برای تغذیه زنبورعسل دارد و این حشره از شهد این گیاهان بیابانی استفاده می‌کند را نابود کرده است.
تیغ‌زنی انواع «گون» به طور غیرقانونی به بهانه برداشت کتیرا
متأسفانه، در سایه خشکسالی و برداشت بی‌رویه این گیاهان، اکثر گون‌های حاوی کتیرا، از بین رفته‌اند و اکنون این برداشت‌کنندگان عمدتاً غیرمجاز به تیغ‌زدن «گون گزانگبین» روی آوردند و بعضاً گیاهانی که ده‌ها سال عمر داشتند و بیش از یک و نیم متر ارتفاع پیدا کرده بودند را نابود می‌کنند.
عموماً می‌بایست، صمغ «کتیرا» از گیاه «گون زرد» گرفته شود که متأسفانه افراد ناشی در سایه عدم شناخت انواع دیگر گون‌ها را در بیابان تیغ می‌زنند و این برداشت در زمان‌های نامناسبی انجام می‌شود که دیگر تخم این گیاهان بر خاک نریخته و سبب باروری و رشد مجدد این گیاهان نمی‌شود.
متأسفانه، الان شاهدیم که در بیابان‌ها و صحراهای اطراف شهرکرد و نیز منطقه فریدن شاهد ازبین‌بردن بیابان‌های وسیعی از پوشش گیاهی گون بوده‌ایم که این خسران با وضعیت موجود غیرقابل‌جبران است.
نابودی و دروکردن گیاه دارویی «زول» برای تهیه علوفه دام
در موردی مشابه، در همین مناطق و دیگر مناطق ایران گیاه مفید و دارویی «زول» که به «بوقناق» و دیگر اسامی هم شهرت دارد و بیش از ۶۰ سانتی‌متر بلندی پیدا کرده و ریشه زردرنگ و مصارف دارویی و عرقیات داشته و هم برای تغذیه زنبورعسل و تهیه عسلی مرغوب کاربرد دارد، مورد برداشت و چرای بی‌رویه قرار گرفته است، به‌طوری‌که نسل این گیاه در برخی مناطق در خطر انقراض است.
به گزارش عسلنا، متأسفانه درحالی‌که باید این گیاه رشد کامل کرده و بعد از فصل گل‌دهی، تخم‌هایش بر زمین ریخته و پس از بارندگی زمینه‌ساز رشد دوباره و افزایش این گیاه را فراهم کند، در اقدامی ناآگاهانه در بیابان‌های اطراف فریدون و شهرکرد بسیاری از روستائیان باتوجه‌به خشکسالی و گرانی علوفه به‌صورت غیرقانونی و بی‌رویه با داس به جان این گیاه دارویی افتاده و علی‌رغم اینکه تغذیه مناسبی برای دام نیست این گیاه تیغ‌دار را درو کرده و با خود می‌برند.
روستائیان و مردم محلی بدون توجه به فواید این گیاه برای محیط‌زیست و حشرات سودمندی همچون زنبورعسل و نیز بی‌توجه به مصارف دارویی این گیاهان را انبار کرده و خشکانده و در فصول سرد سال برای علوفه دام استفاده می‌کنند.
گزارش‌های زیادی از زنبورداران استان اصفهان و چهارمحال‌وبختیاری به ما رسیده است که نشانگر ازبین‌بردن عمدی پوشش مفید گیاهی بر اثر خطاهای انسانی و چرای بی‌رویه و غیرقانونی دام است.
متأسفانه، این گیاهانی که متعلق به محیط‌زیست و طبیعت است و به طور قانونی نمی‌تواند مورد چرای دام یا برداشت بی‌رویه قرار گیرد، بدون نظارت متولیان درو می‌شود و پس از خشکاندن با گاوآهن به‌صورت فشرده و کاه درآمده و به مصرف می‌رسد.
بی‌تفاوتی نهادهای موظف ناظر بر محیط‌زیست
متأسفانه، تشکل‌ها، اتحادیه‌ها و متولیان صنعت زنبورداری در سال‌های اخیر نسبت به این مسئله بی‌تفاوت بودند و سازمان‌های جهاد کشاورزی، مراتع و محیط‌زیست نیز هیچ نظارت خاصی بر این انفال و سرمایه‌های طبیعی در این مناطق نشان نمی‌دهند و دیر نیست که بیابان‌های ایران، خالی ازاین‌گونه‌های بی‌نظیر شده و توفان‌های شن و گردوغبار شهرهای کشور را درنوردد.
ازبین‌بردن این پوشش‌های گیاهی مفید، قطعاً نه‌تنها سبب پیشروی بیابان‌ها به‌سوی شهرها می‌شود؛ بلکه صحراهای ایران را از گونه‌های مفید دارویی خالی کرده و دیگر تغذیه‌ای برای زنبورهای عسل و حشرات مفید باقی نخواهد گذاشت و شاهد افزایش ریزگردها و تندبادهای و عواقب خطرناک آن برای زندگی انسان‌ها و دیگر موجودات خواهیم بود.
تهدید بخش بزرگی از تولیدات عسل تک گل ایران
اگر گیاهانی همچون؛ گون گز و بوقناق و دیگرگونه‌ها از چرخه تغذیه زنبورعسل ایران حذف شود، متأسفانه بخش زیادی از تولیدات عسل زنبورداران کوچ روی کشور با تهدید جدی روبرو می‌شود و مشخص نیست که چرا گشت‌های محیط‌زیست و مرتع‌داری با این برداشت‌های بی‌رویه مقابله نمی‌کنند.
به گزارش عسلنا، درحالی‌که توصیه می‌شود که مدیریت شهری، دهداری‌ها و دیگر متولیان و مسئولین محیط‌زیست برای گسترش فضای سبز به کاشت گونه‌های گیاهان سنتی و دارویی بپردازند تا بتوانیم علاوه بر تغذیه حشرات سودمند به تولیدات دارویی پرداخته شود، ولی شاهد هستیم که سرمایه‌های خدادادی از گونه‌های مفید گیاهان بیابانی دارویی نیز بر اثر بی‌توجهی و عدم نظارت در حال ازبین‌رفتن است.
علی‌رغم اینکه در بسیاری از کشورها، از زنبورداران برای افزایش گرده‌افشانی حمایت می‌شود و با آغوش باز از این پاسداران طبیعت برای تنوع زیستی و بهبود تولیدات گیاهی و باغی استقبال می‌شود، ولی شاهدیم که در کشور ما، تغذیه بیابانی و گونه‌های طبیعی که حق مسلم تغذیه حشرات سودمند و زنبورعسل است نیز در معرض تهدید و مخاطره قرار می‌گیرد.
بوته‌کنی و هرس بی‌رویه گیاه «زول» در منطقه فریدن و فریدون‌شهر و پشت کوه و پیش کوه و تیغ‌زنی بی‌رویه گیاهان گون نیز در اطراف شهرکرد، فریدن و دالان کوه در استان اصفهان و چهارمحال بختیاری گزارش شده است و قطعاً این برخوردهای نادرست با طبیعت در بسیاری از استان‌های کشور و با گونه‌های متعددی از گیاهان دارویی استمرار و ادامه داشته و سابقه دارد.
به گزارش عسلنا، در سال‌های قبل شاهد بودیم که این بیابان‌ها از ازدحام گونه‌های گون و زول انباشته بوده به‌طوری‌که امکان پیاده‌روی به‌زحمت مقدور بوده؛ ولی اکنون شاهد ازبین‌رفتن بسیاری از گونه‌های طبیعی صحراهای ایران هستیم.
پایگاه خبری تحلیلی صنعت زنبورداری ایران، رسیدگی‌نکردن نهادهای ناظر بر مراتع طبیعی توسط سازمان محیط‌زیست، اداره مراتع و جهاد کشاورزی سبب ازبین‌رفتن بسیاری از گونه‌های طبیعی موجود در صحراها و بیابان‌های کشور شده است.
در استان اصفهان و به‌خصوص منطقه فریدن و فریدون‌شهر و مناطقی از استان چهارمحال‌وبختیاری همچون اطراف کوهرنگ بر اثر عمل «کتیرا زنی» که تیغ‌زدن نوعی خاص از گونه گون‌ها برای تولید «کتیرا» برای مصارف درمانی و غیره است، بسیاری از پوشش گیاهی به دلیل عدم نظارت و آموزش این افراد و بهره‌برداری ناصحیح از بین رفته است.
به گزارش عسلنا، متأسفانه این افراد تخصص خاصی ندارند و نمی‌دانند که باید چه نوع گیاه گونی را تیغ بزنند و این عمل نادرست بسیاری از گونه‌های گون که مصارف برای تغذیه زنبورعسل دارد و این حشره از شهد این گیاهان بیابانی استفاده می‌کند را نابود کرده است.
تیغ‌زنی انواع «گون» به طور غیرقانونی به بهانه برداشت کتیرا
متأسفانه، در سایه خشکسالی و برداشت بی‌رویه این گیاهان، اکثر گون‌های حاوی کتیرا، از بین رفته‌اند و اکنون این برداشت‌کنندگان عمدتاً غیرمجاز به تیغ‌زدن «گون گزانگبین» روی آوردند و بعضاً گیاهانی که ده‌ها سال عمر داشتند و بیش از یک و نیم متر ارتفاع پیدا کرده بودند را نابود می‌کنند.
عموماً می‌بایست، صمغ «کتیرا» از گیاه «گون زرد» گرفته شود که متأسفانه افراد ناشی در سایه عدم شناخت انواع دیگر گون‌ها را در بیابان تیغ می‌زنند و این برداشت در زمان‌های نامناسبی انجام می‌شود که دیگر تخم این گیاهان بر خاک نریخته و سبب باروری و رشد مجدد این گیاهان نمی‌شود.
متأسفانه، الان شاهدیم که در بیابان‌ها و صحراهای اطراف شهرکرد و نیز منطقه فریدن شاهد ازبین‌بردن بیابان‌های وسیعی از پوشش گیاهی گون بوده‌ایم که این خسران با وضعیت موجود غیرقابل‌جبران است.
نابودی و دروکردن گیاه دارویی «زول» برای تهیه علوفه دام
در موردی مشابه، در همین مناطق و دیگر مناطق ایران گیاه مفید و دارویی «زول» که به «بوقناق» و دیگر اسامی هم شهرت دارد و بیش از ۶۰ سانتی‌متر بلندی پیدا کرده و ریشه زردرنگ و مصارف دارویی و عرقیات داشته و هم برای تغذیه زنبورعسل و تهیه عسلی مرغوب کاربرد دارد، مورد برداشت و چرای بی‌رویه قرار گرفته است، به‌طوری‌که نسل این گیاه در برخی مناطق در خطر انقراض است.
به گزارش عسلنا، متأسفانه درحالی‌که باید این گیاه رشد کامل کرده و بعد از فصل گل‌دهی، تخم‌هایش بر زمین ریخته و پس از بارندگی زمینه‌ساز رشد دوباره و افزایش این گیاه را فراهم کند، در اقدامی ناآگاهانه در بیابان‌های اطراف فریدون و شهرکرد بسیاری از روستائیان باتوجه‌به خشکسالی و گرانی علوفه به‌صورت غیرقانونی و بی‌رویه با داس به جان این گیاه دارویی افتاده و علی‌رغم اینکه تغذیه مناسبی برای دام نیست این گیاه تیغ‌دار را درو کرده و با خود می‌برند.
روستائیان و مردم محلی بدون توجه به فواید این گیاه برای محیط‌زیست و حشرات سودمندی همچون زنبورعسل و نیز بی‌توجه به مصارف دارویی این گیاهان را انبار کرده و خشکانده و در فصول سرد سال برای علوفه دام استفاده می‌کنند.
گزارش‌های زیادی از زنبورداران استان اصفهان و چهارمحال‌وبختیاری به ما رسیده است که نشانگر ازبین‌بردن عمدی پوشش مفید گیاهی بر اثر خطاهای انسانی و چرای بی‌رویه و غیرقانونی دام است.
متأسفانه، این گیاهانی که متعلق به محیط‌زیست و طبیعت است و به طور قانونی نمی‌تواند مورد چرای دام یا برداشت بی‌رویه قرار گیرد، بدون نظارت متولیان درو می‌شود و پس از خشکاندن با گاوآهن به‌صورت فشرده و کاه درآمده و به مصرف می‌رسد.
بی‌تفاوتی نهادهای موظف ناظر بر محیط‌زیست
متأسفانه، تشکل‌ها، اتحادیه‌ها و متولیان صنعت زنبورداری در سال‌های اخیر نسبت به این مسئله بی‌تفاوت بودند و سازمان‌های جهاد کشاورزی، مراتع و محیط‌زیست نیز هیچ نظارت خاصی بر این انفال و سرمایه‌های طبیعی در این مناطق نشان نمی‌دهند و دیر نیست که بیابان‌های ایران، خالی ازاین‌گونه‌های بی‌نظیر شده و توفان‌های شن و گردوغبار شهرهای کشور را درنوردد.
ازبین‌بردن این پوشش‌های گیاهی مفید، قطعاً نه‌تنها سبب پیشروی بیابان‌ها به‌سوی شهرها می‌شود؛ بلکه صحراهای ایران را از گونه‌های مفید دارویی خالی کرده و دیگر تغذیه‌ای برای زنبورهای عسل و حشرات مفید باقی نخواهد گذاشت و شاهد افزایش ریزگردها و تندبادهای و عواقب خطرناک آن برای زندگی انسان‌ها و دیگر موجودات خواهیم بود.
تهدید بخش بزرگی از تولیدات عسل تک گل ایران
اگر گیاهانی همچون؛ گون گز و بوقناق و دیگرگونه‌ها از چرخه تغذیه زنبورعسل ایران حذف شود، متأسفانه بخش زیادی از تولیدات عسل زنبورداران کوچ روی کشور با تهدید جدی روبرو می‌شود و مشخص نیست که چرا گشت‌های محیط‌زیست و مرتع‌داری با این برداشت‌های بی‌رویه مقابله نمی‌کنند.
به گزارش عسلنا، درحالی‌که توصیه می‌شود که مدیریت شهری، دهداری‌ها و دیگر متولیان و مسئولین محیط‌زیست برای گسترش فضای سبز به کاشت گونه‌های گیاهان سنتی و دارویی بپردازند تا بتوانیم علاوه بر تغذیه حشرات سودمند به تولیدات دارویی پرداخته شود، ولی شاهد هستیم که سرمایه‌های خدادادی از گونه‌های مفید گیاهان بیابانی دارویی نیز بر اثر بی‌توجهی و عدم نظارت در حال ازبین‌رفتن است.
علی‌رغم اینکه در بسیاری از کشورها، از زنبورداران برای افزایش گرده‌افشانی حمایت می‌شود و با آغوش باز از این پاسداران طبیعت برای تنوع زیستی و بهبود تولیدات گیاهی و باغی استقبال می‌شود، ولی شاهدیم که در کشور ما، تغذیه بیابانی و گونه‌های طبیعی که حق مسلم تغذیه حشرات سودمند و زنبورعسل است نیز در معرض تهدید و مخاطره قرار می‌گیرد.
بوته‌کنی و هرس بی‌رویه گیاه «زول» در منطقه فریدن و فریدون‌شهر و پشت کوه و پیش کوه و تیغ‌زنی بی‌رویه گیاهان گون نیز در اطراف شهرکرد، فریدن و دالان کوه در استان اصفهان و چهارمحال بختیاری گزارش شده است و قطعاً این برخوردهای نادرست با طبیعت در بسیاری از استان‌های کشور و با گونه‌های متعددی از گیاهان دارویی استمرار و ادامه داشته و سابقه دارد.
به گزارش عسلنا، در سال‌های قبل شاهد بودیم که این بیابان‌ها از ازدحام گونه‌های گون و زول انباشته بوده به‌طوری‌که امکان پیاده‌روی به‌زحمت مقدور بوده؛ ولی اکنون شاهد ازبین‌رفتن بسیاری از گونه‌های طبیعی صحراهای ایران هستیم.
https://medplant.ir/?p=36206
