به گزارش شبکه خبری آموزشی گیاهان دارویی به نقل از پژوهشکده گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی، اقبال جاسمی درباره این گیاه اینگونه توضیح داد و افزود: «گزانگبین» درختی بوته‌ای با ارتفاعی میان ۶ تا ۱۰ متر است که قطر آن نیز به ۳۰ سانتی متر می‌رسد. گیاه گزانگبین انشعاب‌های زیادی دارد، همچنین داشتن چوب سخت، برگ‌های کوچک و صاف، برگ‌هایی به رنگ غباری سفید از ویژگی‌های دیگر این درخت می‌باشد.

وی اظهار داشت: انگبین نوعی ماده خوراکی سفید رنگ و عسل مانند است که به‌طور مستقیم توسط حشره و یا به کمک حشره‌ها بر روی گیاه تولید می‌شود. هر ساله با آغاز فصل پاییز میلیون‌ها پشه گز در بخش گلستان کوه خوانسار و در اطراف گیاه گون جمع می‌شوند که بعد از ساختن گزانگبین و تخم‌گذاری از بین می‌روند.

وی اضافه کرد: گز انگبین دارای املاح ضروری مورد نیاز انسان مانند کلسیم، منیزیم و انواع ویتامین‌ها است. همچنین گز انگبین حاوی ۲.۴۱ درصد فروکتوز، ۲ درصد ساکاروز، ۱۶.۳۱ درصد پلی ساکاریدها (که در اثر هیدرولیز اسیدی تولید گلوکز، گزیلوز و مانوز می‌نماید)، ۳.۲۰ درصد موسیلاژ و صمغ و ۲۶.۲ درصد خاکستر است.

این کارشناس گیاهان دارویی ادامه داد: همچنین قند موجود در گز انگبین برای افراد دیابتی ضرری ندارد و این بیماران می‌توانند از این گیاه پر فایده استفاده کنند. امروزه گز انگبین یکی از غنی‌ترین منابع طبیعی تولید فروکتوز محسوب می‌شود و از آنجا که فروکتوز بدون وجود انسولین (با آنزیم فروکتوکیناز) می‌شکند، مورد توجه است.

جاسمی خاطرنشان کرد: بیشتر افراد برای استفاده دارویی از گز انگبین، شهد آن را مورد استفاده قرار می‌دهند،به این صورت که می‌توان مقداری از شهد گز انگبین را در آب جوش حل کرده و  مصرف کرد. میزان مجاز و مناسب این ماده جهت مصرف‌های درمانی در هر وعده ۲۰ تا ۵۰ گرم است.