به گزارش شبکه خبری آموزشی گیاهان دارویی به نقل از پژوهشکده گیاهان دارویی، در ده‌های اخیر، استفاده از طبّ گیاهی به‌عنوان یک روش کارآمد و استراتژیک، در دستور کار اکثر کشورهای دنیا از جمله ایران قرار گرفته است.

در پزشکی سنتی ایران، شیوه‌های بسیار گوناگونی در استفاده از گیاهان برای درمان بیماری‌ها مشاهده می‌شود که با توجه به وسعت جغرافیایی و گوناگونی بسیار زیاد پوشش گیاهی کشور ما، این همسویی دارای توجیه کاملاً منطقی می‌باشد.

 خارمریم

عصاره گیاه خارمریم، توانایی بهبود زخم را داراست. اثرات ضد التهابی و کاهنده استرس اکسیداتیو سیلیمارین در سلول های پوستی ایجادشده توسط اشعه فرابنفش در تحقیقی توسط پژوهشگران به اثبات رسیده است. 

کلپوره

از طریق کاهش التهاب، جمع کردن رادیکال های آزاد و مواد اکسیدانی و همچنین جلوگیری از ایجاد عفونت و رشد میکروارگانیسم ها، روند ترمیم زخم را بهبود میبخشد. 

حنا

وجود لاوسون در گیاه حنا که خاصیت ضد التهابی دارد و همچنین ترکیبات گلیکوزیدی که مهارکننده فعالیت ماکروفاژها و در نتیجه مهار تولید واسطه های شیمیایی التهابی هستند. بیشترین تأثیر این گیاه، بر روی فازهای التهاب، تکثیر و بازسازی در مسیر ترمیم زخم میباشد. 

گل ماهور

فلاونوئیدهای موجود در این گیاه به ویژه در روند ترمیم زخم ها، به عنوان عامل مؤثّری در از بین بردن رادیکال های آزاد به واسطه مهار سنتز نیتریک اکسید محسوب می شوند.

گیاه جغجغه

فعالیت انقباض دهندگی و ضد میکروبی این گیاه در طی مراحل التیام زخم موثر است. 

گیاه گَزنه

این گیاه دارای ترکیبات مختلف از جمله مقادیر زیادی هیستامین می باشد. گزارش هایی دالّ بر تأثیر هیستامین بر روند التیام زخم موجود می باشد.

یونجه پاکلاغی

این گیاه دارای فعالیت آنتی اسپاسمودیک بوده و احتمال می رود که این خاصیت، کمک به سزایی به التیام زخم نموده و منجر به کوتاه شدن زمان التیام زخم می گردد.