به گزارش شبکه خبری گیاهان دارویی به نقل ازایسنا، گیاه «باریجه» خواص درمانی بسیار بالایی دارد و جالب آن‌که کشت آن بدون نیاز به آب فروان و بسیار سهل است. باریجه اسانسی شفابخش دارد که باعث کاهش فشارخون سرخرگی شده، التیام‌بخش است و خاصیتی بسیار ضد قارچی دارد که در نوع خود می‌توان گفت بی‌نظیر است.

در گذشته روستاییان استان‌های چهارمحال و بختیاری و فارس از این گیاه برای درمان تنگی نفس، تامین انرژی و افزایش شیر دام‌های سبک استفاده می‌کرده‌اند اما این گیاه یک خاصیت بسیار ویژه نیز دارد و آن این است که از صمغ «باریجه» برای چسباندن قطعات در الماس‌های تزیینی بهره گرفته می‌شود. در واقع هیچ چسبی در دنیا توانایی چسباندن دو قطعه الماس را به این شکل ندارد و به این دلیل کشور فرانسه بزرگ‌ترین خریدار باریجه ایران است.

رئیس مرکز رشد واحدهای فناور مرکز تحقیقات و آموزش سازمان جهادکشاورزی استان زنجان در این رابطه ، اظهار می‌کند: گیاه باریجه از ذخایر باارزش صنعتی، دارویی و علوفه‌ای کشور محسوب می‌شود و به ‌صورت گونه‌ غالب و گونه‌ همراه، تیپ‌های گیاهی وسیعی را در مناطق کوهستانی تشکیل می‌دهد؛ در واقع باریجه گیاهی پایا و چند ‌ساله است. در چند سال اول، رشد رویشی داشته و برگ‌های طوقه‌ای تولید می‌کند و در سال آخر به ساقه رفته و گل و میوه نیز در آن تشکیل می‌شود، سپس ریشه پوسیده و گیاه از بین می‌رود.

محمود محبی ادامه می‌دهد: از همه اندام‌های گیاه، بوی تند و مخصوصی استشمام می‌شود که از علایم مشخص گیاه باریجه است. ریشه غده‌ای شکل باریجه نیز سرشار از شیرابه است که جزو اقلام مهم صادراتی ایران به شمار می‌رود؛ چراکه از شیرابه‌ باریجه نوعی چسب مخصوص بی‌رنگ جهت چسباندن شیشه، الماس و سنگ‌های قیمتی تهیه می‌شود. علاوه بر این، باریجه در صنایع دیگری از قبیل صنایع چاپ، نساجی، نقاشی و داروسازی نیز کاربرد دارد.

وی با اشاره به این‌که از مواد مؤثره‌ این گیاه در صنایع بهداشتی و آرایشی نیز به ‌عنوان تثبیت ‌کننده‌ عطر و ادکلن استفاده می‌شود، می‌افزاید: گیاه باریجه در مناطق مختلف استان زنجان پراکنش دارد و در ارتفاعات هیروویار، خشچال و الموت، خمسه، بین زنجان و قیدار (ارتفاع ۲۲۰۰-۲۰۵۰ متر) و جاده ابهر بین کاکاآباد و نوفان (ارتفاع ۲۴۰۰ متر) کشت می‌شود.

محبی در خصوص علل کاهش پراکنش گونه‌ باریجه در استان زنجان، می‌گوید: کشت این گونه گیاهی بسیار محدود است و با توجه به نیاز فراوان دارویی و صنعتی، به نظر می‌رسد که استحصال آن از طبیعت تأمین می‌شود. از همین‌رو، نه ‌تنها افزایش تقاضا می‌تواند سبب تخریب و بهره‌برداری بی‌رویه از آن در طبیعت شود، بلکه جواب‌گو نبودن رویشگاه‌های طبیعی به نیاز صنعت و داروسازی، احتمال نابودی همه این رویشگاه‌ها را به دنبال خواهد داشت.

این مدرس دانشگاه با تاکید بر این‌که انجام تحقیقات اساسی در زمینه‌ شناسایی مناطق مستعد برای رشد باریجه و کاشت بذر توده‌های مناسب و سازگار با منطقه ضروری است، ادامه می‌دهد: بر همین اساس، تحقیقاتی با مضمون تعیین نقشه‌ پراکنش گونه‌ باریجه در استان زنجان، علت‌یابی روند کاهش جمعیت گونه‌ گیاهی باریجه و تعیین سهم عوامل مؤثر در روند کاهش جمعیت آن، در استان زنجان صورت گرفته است تا به ارائه راهکارهای مناسب جهت احیای این‌گونه در رویشگاه‌های طبیعی منتج شود.

محبی خاطرنشان می‌کند: در نهایت بر اساس مشاهدات منطقه‌ای در رویشگاه‌های گیاه باریجه، مشخص شد که بهره‌برداری ناصحیح و بی‌رویه از این گیاه در طبیعت، تبدیل بخشی از رویشگاه‌ها به یونجه‌زار و گندم‌زار و وجود آفت شته سبز هلو که موجب زردی برگ‌های آلوده می‌شود، عوامل تخریب و کاهش تراکم بوته‌ها به‌شمار می‌رود.