سرخار گل Echinacea pallida از تیره Compositae ، بومی آمریکای شمالی بوده و در ایران مشاهده نشده است .
از مهمترین خواص این گیاه افزایش قدرت سیستم ایمنی بدن در مقابل عوامل بیماری زا می باشد که سبب گردیده این گیاه بعنوان یک داروی موثر در پیشگیری و درمان بسیاری از امراض همچون سرماخوردگی ، آنفولانزا ، عفونتها(۱) زخم ها و التهابات پوستی و عفونتها مورد استفاده قرار گیرد و در بسیاری از کشورها به صورت وسیعی کشت شده و محصولات دارویی آن به صورت قرص ، آمپول ، کرمهای موضعی و … عرضه گردد .
گروههای اصلی از ترکیباتی که عهده دار خواص سرخار گل می باشند شامل آلکامیدها، پلیاستیلنها، پــلیساکاریدهای محلول در آب، مشتقات اسید کافئیــک، (مثل اکیناکوزید، اسید شیکوریک ، اسید کافئیک) و فلاونوئیدهاست.از آنجایی که این گیاه بومی ایران نمی باشد لذا کاشت آن برای اولین بار توسط کوره پز به صورت آزمایشی در سال ۱۳۸۰ آغاز شده و سازگاری فنولوژیکی گیاه با شرایط آب و هوایی مشهد بررسی گردید.
چکیده:
سرخارگل (Echinacea purpurea ) گیاهی است علفی، چندساله متعلّق به تیره گل ستاره ایها (Asteraceae ) . سرخارگل یکی از مهمترین گیاهان دارویی در صنایع داروسازی بیشتر کشورهای توسعه یافته است. موّاد مؤثّره این گیاه خاصیّت ضد ویروسی داشته و تقویت کننده سیستم دفاعی بدن (Immunostimulant ) می باشد. منشاء این گیاه شمال آمریکا گزارش شده است و در شمال رودخانه میسوری به صورت انبوه می روید. این گیاه در فلور ایران وجود ندارد و بذر آن برای اوّلین بار در سال ۱۳۷۲ وارد کشور شده است. هدف از انجام این تحقیق چگونگی کشت و تولید سرخارگل بود که با استفاده از نتایج آن بتوان آنرا در مقیاس مناسب کشت و مادّه اوّلیه تولید داروهای حاصل از این گیاه را تأمین کرد. طبق نتایج این تحقیق بذور را باید نیمه اوّل اسفند ماه در خزانه هوای آزاد و به عمق ۲ تا ۴ سانتی متر کشت کرد. بذور پس از طی دوره سرما نیمه اوّل فروردین ماه سبز می شوند. اواخر خرداد زمان مناسبی برای انتقال نشاء ها به زمین دایمی است. گیاهان اواسط تابستان به گل می روند. ارتفاع گیاهان از سال دوّم رویش به تدریج افزایش می یابد و در سال چهارم رویش به حداکثر (۹۹ سانتیمتر) می رسد. در سال چهارم حداکثر عملکرد پیکر رویشی (۴ تن در هکتار) بدست آمد. حداکثر مقدار عصاره خشک (۳۵ در صد) از پیکر رویشی گیاهان دو ساله بدست آمد، زیرا با افزایش سن گیاه مقدار بافتهای چوبی گیاه افزایش می یابد. با توجه به اینکه کشور ما از نظر اقلیمی از تنوع خاصّی برخوردار است انجام این نوع تحقیقات در مناطق مختلف کشور در مورد گیاهانی که بومی کشور نیستند از نظر اقتصادی بسیار ارزشمند و ضروری است.
گیاهشناسی:
گیاهی علفی، پایا، برگها متناوب، برنگ سبز تیره، فاقد کرک و دندانه می باشد. ساقه منشعب تقریبا در انتها فاقد برگ، گل آذین کاپیتول، گلهای زبانه ای صورتی رنگ ، گلهای لوله ای قهوه ای و میوه فندقه چهار سطحی می باشد.سرخارگل گیاهی علفی و چند ساله از تیره ی کاسنی می باشد که ارتفاع آن حداکثر به ۱ تا ۱.۵ متر می رسد. برگ های پایین ساقه تخم مرغی تا نیزه ای شکل هستند که حداکثر ۳۰ سانتی متر طول و ۲۰ سانتی متر عرض دارند. ساقه از انشعابات فراوانی برخوردار بوده و دارای پرزهای زبر و خشن است. گلها معمولا به رنگ ارغوانی، صورتی، قرمز ارغوانی، زرد و نارنجی دیده می شوند و دیسک مرکز آنها (گلهای لوله ای) سبز تیره، قهوه ای تیره و سیاهرنگ می باشد
نیازهای اکولوژیکی و پراکنش:
سرخارگل به نور فراوان احتیاج دارد و خاکهای سبک (شنی) و متوسط (لومی) را تحمل می کند. قادر است خشکی را به خوبی تحمل نماید. این گیاه به سرما مقاوم بوده و تا دمای منفی ۱۰ درجه سانتی گراد را به راحتی تحمل می کند. سرخارگل بومی آمریکای شمالی است ولی امروزه در اکثر نقاط اروپا و آسیا و حتی برخی نقاط ایران هم به طور انبوه کشت می شود. سرخارگل بصورت خودرو در جلگه های شمال شرقی تگزاس، میسوری و میشیگان یافت می گردد.
به نور فراوان نیاز دارد. شرایط نیمه سایه و تنش خشکی را نیز تحمل می کند
بومی آمریکای شمالی است ولی در اکثر نقاط اروپا و آسیا کشت می شود.
کاشت، داشت و برداشت:
سرخارگل معمولا به دو طریق تکثیر می شود:
۱- تکثیر با بذر.
بذرها از نیمه ی دوم اسفند تا نیمه ی اول فروردین در خزانه یا گلخانه پاشیده شده و با خاک تا عمق حداکثر ۲ سانتی متر پوشیده می شوند. بذور سرخارگل معمولا از قوه رویشی پایینی برخوردار هستند و برای جوانه زنی نیازمند رطوبت بالا می باشند. بوته های قوی تر و پرپشت تر در پاییز به زمین اصلی منتقل می شوند و سایر بوته ها تا بهار سال آینده در گلخانه نگهداری می شوند. در طی تحقیقاتی که در منطقه ی شمال شرق تهران (زردبند) توسط امیدبیگی و همکاران صورت گرفته است، ۱۵ تیر تا ۱۵ مرداد زمان مناسبی برای انتقال نشا عنوان شده است.
۲- تکثیر به وسیله ی تقسیم بوته.
در این روش معملا از گیاهان ۳ ساله استفاده می شود. در اواسط پاییز ابتدا شاخ و برگهای اضافی و مزاحم حذف گردیده و سپس بوته از خاک خارج می شود. بوته را به چهار تا پنج قسمت که هر کدام دارای مقداری ریشه باشند تقسیم کرده و کشت می کنند. ریشه گیاهان تا زمان کاشت بایستی بصورت مرطوب نگهداری شود. سرخارگل گیاه کم توقعی است و نیاز زیادی به عملیات کود دهی ندارد ولی اگر در حین داشت بطور ماهیانه آنرا با یک کود متعادل تغذیه کنیم نتیجه ی بهتری خواهیم گرفت. در مرحله گل دهی کامل پیکره رویشی از ارتفاع ۲۰ سانتی متری برداشت می گردد. سرخارگل تا سال چهارم دارای بازده اقتصادی می باشد.
ترکیبات شیمیایی و فرآوری:
تمام پیکر این گیاه اعم از ریشه و پیکر رویشی حاوی مواد ارزشمندی از قبیل ترکیبات آلکیل آمیدی، ایزوبوتیل آمید، اسید شیکوریک و … است. همچنین دارای اسانس هم می باشد که مهمترین ترکیبات تشکیل دهنده اسانس سرخارگل را هومولن، کاریوفیلن و اکسید کاریوفیلن تشکیل می دهند.
گردآوری: معصومه دیوانعلی
https://medplant.ir/?p=3052
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
سلام
لطفا اطلاعاتی راجع به شرایط کشت، داشت ،برداشت و بازار فروش را ارائه نمایید
با عرض سلام
قبلا اطلاعاتی در مورد فروش این گیاه توسط سایت مزرعه گیاهان دارویی ساران ارائه گردیده است. لطفا در مطالب سایت جستجو کنید.