مقاله : اثر نوع ریز نمونه و ترکیبات مختلف هورمونی بر باززایی مستقیم گیاه بادرنجبویه (Melissa officinalis L.)

نویسندگان

خدیجه جنگجو۱؛ عباس حسنی  ۲؛ بهمن حسینی۳؛ مراد جعفری۴؛ مرتضی علیزاده۵

۱دانشجوی سابق کارشناسی ارشددانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه

۲دانشیار،دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه،

۳دانشیار دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه

۴استادیار دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه

۵دانشجوی سابق کارشناسی ارشد دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه

چکیده

بادرنجبویه (Melissa officinalis L.) گیاهی علفی، چندساله و متعلق به تیرۀ نعناعیان (Lamiaceae) است که کاربرد‏ دارویی و خوراکی وسیعی دارد. پژوهش حاضر به‏ منظور بررسی پتانسیل ۵ نوع ریزنمونۀ مختلف (قطعات گره، مریستم انتهایی، هیپوکوتیل، کوتیلدون و قطعات برگ) در راستای باززایی مستقیم گیاه بادرنجبویه با استفاده از غلظت‏های مختلف هورمون ۶- بنزیل‏آمینوپورین (BAP) (2/2، ۴/۴ و ۸/۸ میکرومولار) با یا بدون ۱ میکرومولار هورمون ایندول‏استیک اسید (IAA) به‏صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی و در سه تکرار انجام گرفت. بیشترین تعداد القای جوانه (به‏طور متوسط ۵۹/۲۳ و ۹۰/۱۶ جوانه به‏ترتیب برای ریزنمونه‏های مریستم انتهایی و قطعات گره) در غلظت ۸/۸ میکرومولار BAP مشاهده شد. بالاترین درصد باززایی (۹۹درصد) در ریزنمونه‏ های مریستم انتهایی و قطعات گره به‏ترتیب در محیط‏های MS تکمیل‌شده با ۸/۸ و ۲/۲ میکرومولار BAP حاصل شد. در سایر ریزنمونه‏ ها هیچ‏گونه باززایی مشاهده نشد. ریشه‏زایی گیاهچه‏ های باززایی‌شده در محیط‏های MS، ½ MS و MS تکمیل‌شده با ۱، ۵/۲، ۹۲/۴ و ۸۴/۹ میکرومولار ایندول بوتیریک اسید (IBA) ارزیابی شد. بیشترین تعداد ریشه تشکیل‌شده (۰۶/۹ ریشه‏چه در گیاهچه) در محیط MS تکمیل‌شده با ۹۲/۴ میکرومولار IBA به دست آمد.‌

–