مطالعات علمی که در مراکز تحقیقاتی به عمل آمده نشان می دهد که استفاده از بید به ۲۵۰۰ سال پیش بر می گردد پزشکان چینی از پوست درخت بید برای تسکین درد استفاده می کردند. هیپوکراتس ۴۰۰ سال قبل از میلاد پیشنهاد کرد جویدن پوست درخت بید تب را پائین و درد را کاهش می دهد.
۵۰۰ سال بعد شخص دیگری پوست درخت بید را جهت کاهش التهاب بیمارانش تجویز می کرد بعد از آن ایرانیان کسانی بودند که پوست این درخت را جهت درمان درد مفاصل و نقرس استفاده کردند تا اینکه در قرن ۱۷ دانشمندان متوجه شدند که پوست، بذر و برگ درخت بید برای درمان قطع خونریزی، رفع قی، آشفتگی، تحریک دفع ادرار، رفع زگیل، روشن نمودن پوست بدن و از بین بردن لکه های پوستی مورد استفاده قرار می گیرد و جوشانده برگ های آن برای تسکین حرارت جنسی مفرط در مردان و زنان کاربرد دارد.
کولپیپر اثبات کرد که عصاره پوست بید از تب مالاریا جلوگیری می کند در سال ۱۷۶۳ انجمن رویال اروپا این ادعا را تائید کرد ولی بعدها این تائید توسط دانشمندان اروپایی و آمریکایی رد شد. در سال ۱۸۲۸ شیمیدانان آلمانی ماده فعال پوست بید را استخراج کردند و از آنجا که نام لاتین بید Salix بود ترکیب جدید را “سالیسین” نامیدند.
سالیسین گلیکوزیدی پودری یا کریستالی سفید رنگ بوده که قابلیت انحلال در آب و الکل را دارا می باشد. در حال حاضر از مواد استخراجی پوست بید داروهای زیر تولید می شود:
آنتی میگرن: قطره آنتی میگرن از حملات عصبی و سر درد های مزمن جلوگیری می کند.
کپسول حاوی مواد استخراجی پوست درخت بید که حاوی ۱۵ درصد سالیسین می باشد.
ترموکات ها: این دارو جهت کاهش وزن استفاده می شود این دارو چربی بدن را می سوزاند هدف این دارو بالا بردن فعالیت متابولیکی بدن است.
این گیاه در مقیاس وسیعی در ایرلند ، اسکاتلند و کشور های اسکاندیناوی کشت می شود.
https://medplant.ir/?p=1524
