نام فارسی: گل محمدی

 نام علمی Rosa damascena

خانواده:Rosaceae

نیازهای اکولوژیکی:

ازشاخص ترین صفاتی که در گل محمدی می توان ذکر کرد سازگاری این گیاه به خشکی است گل محمدی گیاهی است کم توقع وبسیارمقاوم که اغلب شرایط آب وهوای رابه خوبی تحمل می کند طالب مکانهای آفتابی بوده و نسبت به کم آبی مقاوم است،و درزمان گلدهی هر ۱۵روز یکبار و بعد از برداشت هر۳۰روز یکبار در فصل رشد آبیاری می شود.

در هنگام تشکیل جوانه گل یا رشد رویشی اولیه به یخبندان حساس بوده وباعث خسارت زیاد می شود.درجه حرارت بالاو بادهای خشک وگرم باعث رسیدن و باز شدن بیش از موعد گلها وکاهش دوره گلدهی و ترکیبات اسانس گل می شود.بهترین خاک برای کشت گل محمدی خاکهای شنی رسی که دارای بافت نسبتا سبکی هستند می باشد.

مواد و عناصر غذایی مورد نیاز: عمده ترین کود مورد نیازبرای رشد گل محمدی کود فسفر وازت است.استفاده از کود اوره به میزان ۱۵۰-۲۰۰ کیلوگرم وترکیبات فسفردار به میزان ۲۰۰-۳۰۰ کیلوگرم در هکتار توصیه می شود.

استفاده ازکودهای شیمیایی منوط به آنالیز خاک می باشد.همچنین استفاده از کودهای حیوانی به میزان ۳۰-۴۰ تن درهکتار توصیه می گردد.

کاشت:

تکثیر این گیاه از طریق پاجوش، قلمه و تقسیم بوته می‌باشد. عملیات تکثیر در مرحله خواب و استراحت گیاه صورت می‌گیرد. عمده‌ترین روش تکثیر از طریق پاجوشهای ریشه‌دار صورت می‌گیرد. بدین ترتیب که پاجوشهای ریشه‌دار را از پایه مادری جدا کرده و پس از آماده‌سازی زمین گودالهای به عمق ۵۰-۶۰ سانتی متر ایجاد نموده به طوری که فاصله بین ردیفها ۲٫۵ تا۳  متروروی ردیف ۸۰ تا۱۰۰ سانتی متر باشد که در اینصورت تعداد پاجوش یا قلمه مورد نیاز ۵۰۰۰-۳۵۰۰ اصله خواهد بود.

عملیات کشت در دو فصل صورت می‌گیرد. یک مرحله اواخر پاییز بعد از خزان کردن پایه‌های مادری و یک مرحله هم در بهار قبل از بیدار شدن پایه مادری کشت پاییزه بر کشت بهاره برتری دارد.

زیرا امکان استفاده از نزولات جوی را بیشتر و استقرار بهتر نهالها را باعث شده و خطر گرمای بهار را در عدم استقرار نهالها کاهش می‌دهد.

ازسال دوم نیاز به عملیات هرس می باشد .از سال ششم کم کم میزان تولید گل کم می شود ودر سال هشتم بوته ها از فاصله ۱۰سانتی متری سطح زمین کف برمی شوند. 

آفات وبیماریها:

مهمترین بیماری که گلستان ها به آن مبتلا می شوند سفیدک بوده و بهترین زمان مبارزه با سفیدک دراواخر تابستان و اوایل پاییز می باشد.

برداشت:

بهترین زمان برداشت گل بایستی از صبح زود شروع شده و حداکثر تا ساعت ۱۱ به پایان برسد. زیرا از ساعت ۱۲ به بعد معمولا حدود ۳۰ درصد میزان  اسانس موجود کاهش می یابد.

گل نیمه باز بالاترین راندمان تولید را داراست وبا توجه به فساد پذیری بالای گلهای چیده شده می توان گلها را با استفاده از آب خنک (۱۵-۱۲) درجه سانتیگراد تا مدت ۱۲ ساعت نگهداری نمود.

 

حداکثر بازده گل محمدی در سالهای چهارم ،پنجم و ششم است.عملکرد گل محمدی حدود ۶-۵ تن در هکتار است که دربرخی از کشت های آبی به ۱۰تن در هکتار نیز می رسد.  و از هر ۳ تن گل تر یک کیلوگرم اسانس و ۱۵ کیلو گرم گلاب به دست می آید.