اهداف. قارچ گانودرما لوسیدوم (گ. لوسیدوم)در طب گیاهی بعنوان تقویت کننده سیستم ایمنی شهرت دارد. بررسی اثر قارچ گ. لوسیدم بر بقاء سلولی وتولید نیتریک اکساید توسط ماکروفاژهای صفاقی موش هدف این مقاله است.

روش ­ها. سلول های ماکروفاژی از صفاق موش ها با تزریق PBS سرد به داخل حفره شکمی و سپس مکش آن به کمک پیپت پلاستیکی تهیه شد. پس از سه بار شستشو ماکروفاژها شمارش و سوسپانسیون سلولی به تعداد ۱×۱۰۶ سلول در حجم یک میلی لیتر محیط RPMI به هر چاهک پلیت های ۲۴ خانه اضافه شد. پس از دوساعت انکوباسیون در ۵% Co2، مایع رویی کشت سلولی آن خارج شد. ماکروفاژهای چسبیده به ته پلیت با غلظتهای مختلف گ. لوسیدم تیمار و پس از ۲۴ ساعت انکوباسیون در شرایط فوق درصد مرگ سلول ها با روش رنگ آمیزی با تریپان بلو و میزان نیتریک اکساید موجود در مایع رویی کشت با روش گریس، اندازه گیری شد.

نتایج. گ. لوسیدوم در غلظت های کمتر از ۱۶۰ میکروگرم در میلی لیتر تاثیر قابل توجهی بر قابلیت حیات ماکروفاژهای صفاقی موش نداشت اما در غلظت های بالاتر به تدریج اثرات سایتوتوکسیک نشان داد (۰۰۱/۰p< ، ۰۲۵/۰p<). همچنین گ. لوسیدوم در غلظت های ۵ تا ۳۲۰ میکروگرم در میلی لیتر به طور وابسته به دوز ترشح نیتریک اکساید توسط ماکروفاژها را افزایش داده است (۰۰۱/۰p< ، ۰۰۵/۰p<).

بحث. گ. لوسیدوم در غلظتهای بین ۵-۱۶۰ میکروگرم در میلی لیتر اثر ایمونومدولاتوری داشته است و بدون آنکه حیات سلول را تحت تاثیر قرار دهد باعث افزایش ترشح نیتریک اکساید توسط ماکروفاژهای صفاقی موش می شود. افزایش مرگ سلولی در غلظت های بالاتر این ماده ممکن است ناشی از اثرات سایتوتوکسیک قارچ گانودرما لوسیدم باشد ولی احتمال اثر سایتو توکسیکی نیتریک اکساید بر خود سلول تولید کننده آن نیز وجود دارد.