به گزارش شبکه خبری گیاهان دارویی به نقل از ایسنا؛ نتایج یک تحقیق بر روی سلول‌های سرطان «گلیکوبلاستوما مولتی‌فورم» نشان داد که اضافه کردن غلظت‌های مختلف از عصاره‌ی گیاه شبدر قرمز به محیط کشت، زنده‌مانی سلول‌ها را به صورت وابسته به زمان و وابسته به دوز کاهش می‌دهد. به‌علاوه این عصاره‌ی گیاهی خودکشی (آپوپتوز) و خودخواری (اتوفاژی) سلول‌های سرطانی را افزایش داده و باعث شد تولید نیتریک اکسید که نقش مهمی در وقایع مرتبط با سرطان دارد نیز کاهش پیدا کند.

گیاه شبدر قرمز یک گیاه دو ساله است که در طب سنتی برای درمان بیماری‌هایی مثل سیاه‌سرفه، آسم، اگزما و برخی بیماری‌های چشمی توصیه شده است. بیش از ۴۰ سال محصولات طبیعی به شکل‌های مختلف در درمان سرطان نقش مهمی داشته‌اند. در واقع بیش از ۶۰ درصد داروهای شیمی‌درمانی که در حال حاضر استفاده می‌شوند، از محصولات طبیعی استخراج شده‌اند و بیشتر آن‌ها منشا گیاهی دارند.

گلیکوبلاستوما نوعی تومور بدخیم مغزی نخاعی است و به طور معمول برای کنترل رشد آن از ماده‌ی شیمی‌درمانی “تموزولامید” به صورت خوراکی استفاده می‌شود. بیماران مبتلا به این سرطان با وجود استفاده از درمان‌های متعارف، به دلیل مقاومت به شیمی‌درمانی بیشتر از سه سال زنده نمی‌مانند. به همین دلیل پیدا کردن استراتژی جدیدی برای کنترل و درمان چنین سرطان‌هایی ضروری است. در حال حاضر برای غلبه پیدا کردن به مقاومت دارویی تلاش‌های بسیاری انجام شده است.

یکی از اقداماتی که برای حل این مشکل صورت گرفته است، استفاده از مواد ضد سرطان مختلف به صورت ترکیبی است. در یکی از بخش‌های این پژوهش نیز تاثیر ترکیب عصاره‌ی شبدر قرمز و ماده‌ی تموزولامید، بررسی شد و یافته‌ها نشان داد اضافه کردن این عصاره‌ی گیاهی اثرات سیتوتوکسیک دارو را نیز افزایش می‌دهد.

این پژوهش در دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه توسط دکتر مظفر خزاعی و دکتر مونا پژوهی اعضای هیئت علمی مرکز تحقیقات باروری و ناباروری دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه و دکتر صابر خزاعی انجام شده و نتایج آن در آخرین شماره‌ی نشریه‌ی «یاخته» پژوهشگاه رویان به چاپ رسیده است.

به گفته‌ی دکتر خزاعی و همکارانش در این پژوهش: «گیاه شبدر قرمز به طور بالقوه برای توسعه‌ی بیشتر عوامل شیمی‌درمانی جدید، مفید است. داده‌های به‌دست‌آمده از این پژوهش مسیر جدیدی برای درمان گلیکوبلاستوما می‌گشاید و برای دستیابی به نتایج بیشتر در درمان ترکیبی عصاره‌ی شبدر قرمز و تموزولامید مطالعات بیشتری بر روی مدل‌های انسانی و حیوانی نیاز است.»