گالگا (علف شیر آور)

Galega officinalis

Goat’s Rue – Geitenkruid

Fabaceae – Papilioaceae

معرفی و گیاهشناسی

گیاهی است علفی و چندساله از تیره ی بقولات که ارتفاع آن به ۱۰۰ سانتی متر می رسد. برگ هایش به فرم مرکب شانه ای فرد هستند که به صورت متناوب بر روی ساقه قرار می گیرند. گل ها به صورت گل آذین خوشه به رنگ بنفش مایل به ارغوانی در انتهای ساقه ها قرار می گیرند.

پراکنش و نیازهای اکولوژیکی
منشا اصلی گالگا مشخص نیست ولی در مرکز، جنوب و غرب اروپا گسترش فراوانی دارد. در کشورمان این گیاه بطور تقریبا وسیع در استان گلستان و … کشت می گردد. گالگا به خاک هایی دارای بافت متوسط و عمیق و دارای رطوبت مناسب نیازمند است.

کاشت، داشت و برداشت

در اوایل فروردین ماه تسطیح خاک و ایجاد شیار هایی با فاصله ی ۲۵ تا ۳۰ سانتی متر صورت می گیرد که بذور را با فاصله ی ۲۵ سانتی متر بر روی این پشته ها کشت می کنیم. میزان بذر مورد نیاز برای یک هکتار زمین ۳۰ تا ۳۵ کیلوگرم است. بذور از دمای ۵ درجه شروع به جوانه زنی می کنند.
برداشت در مرحله ی گل دهی کامل صورت می گیرد و پیکر رویشی این گیاه از ارتفاع ۴۰ سانتی متری با داس یا ماشین برداشت قطع می گردد. در سال اول یک بار می توانیم برداشت را انجام دهیم ولی از سال دوم به بعد ۲ تا ۳ بار میتوانیم برداشت داشته باشیم. خشک کردن پیکره ی رویشی در سایه و یا در خشک کن های الکتریکی در دمای کمتر از ۵۰ درجه صورت می گیرد.

فرآوری

پیکر رویشی (برگ ها و سرشاخه های گلدار) دارای اهمیت دارویی هستند و معمولا به صورت خشک شده در طب سنتی کاربرد دارند و دارای ترکیباتی مانند تانن، فلاونوئید، ساپونین و مواد موثری چون گوانیدین، گالگین و هیدروکسی گالگین می باشند.

خواص درمانی و کاربرد

پیکر رویشی این گیاه سبب افزایش تولید شیر و کاهش قند خون می گردد. این گیاه از قدیم به علف شیر آور معروف بوده و کاربرد فراوانی در طب سنتی دارد.

احتیاطات مصرف:

هیچ موردی اشاره نشده است.