به گزارش شبکه خبری آموزشی گیاهان دارویی به نقل از مرآت نیوز؛ ام البنین همتی، که سالها تجربه ی کاشت و برداشت روغن کرچک‌ را در روستای بیابانک داشته است، از مراحل کاشت تا گرفتن روغن این گیاه، گفت: تخم کرچک را فصل بهار در زمین های روستای بیابانک کاشته و بعد از چند ماه رسیدگی و آبیاری به این گیاه  پر خاصیت، اوایل پائیز برداشت می شود.

وی در رابطه بااهمیت آبیاری این گیاه افزود: هر چه دفعات آبیاری به این گیاه بیشتر باشد، روغن بیشتری از این گیاه بدست می آید اما متاسفانه در حال حاضر با کمبود آب مواجه هستیم و این موضوع اهالی روستا را نگران کرده است.

وی در ادامه گفت: پس از برداشت و چیدن این گیاه که به صورت خوشه های انگور بارور می شوند، در آفتاب دانه ها را پهن کرده و پس از جدا شدن برگ و بار از دانه های روغنی، آنها راشسته و برای روغن گیری آماده می شود و ما به روش سنتی گذشتگانمان، دانه های روغنی را در هاونگ ریخته و پس از کوبیدن آنها را بر روی تخته های نان پزی پهن کرده و مرزه را بر روی آنها آنقدر  کشیده تا به روغن بیفتند.

وی همچنین تصریح کرد: پس از مرزه کشیدن و روغن افتادن، ارده به دست آمده را در دیگ آب ریخته و بر روی حرارت کم آنقدر بهم میزنیم تا روغن بر روی آب بیاید که زمان جدا کردن روغن کرچک است و آنقدر این مرحله را تکرار می کنیم تا تمامی روغن از ارده جدا شود و هرچه رنگ این روغن روشن تر باشد و خام تر تهیه شود خاصیت وحکمت آن بیشتر است.

این بانو درخصوص موارد مصرف روغن کرچک گفت: از این روغن برای درمان درد استخوانها، دلدرد، درمان اگزاما های پوستی و رفع نفخ و دلدرد کودکان و نوزادان از چرب کردن دور ناف آنها استفاده میشود.

وی افزود: این روغن یا به تنهایی و یا با مخلوط کردن با حنا بهترین درمان برای ترک دست و پا است.

محمد اسماعیل ایجی، با اشاره به اینکه از روغن کرچک در زمان گذشتگان ما در چراغ پی سوز برای روشنایی استفاده می کردند، گفت: به این صورت که  فتیله از جنس نخ پنپه ای را که  لوته می نامیدند با این روغن آغشته کرده و در این چراغ برای روشنایی استفاده می کردند و نکته قابل توجه اینکه،  نور و دود این چراغ برای دید و سوی چشم به تشخیص و تجربه ی گذشتگان ما بسیار مفید بوده و از دوده آن برای سرمه چشم استفاده می کرده اند.

این خانواده زحمتکش طی نگرانی کم آبی،  در پایان از مسئولین در خواست کردند برای معضل کم آبی به فکر باشند تا کاشت این گیاه  و سنت گذشتگان رو به نابودی نرود.