استراتژی های افغانستان برای ورود به بازارهای جهانی زعفران

به گزارش شبکه خبری آموزشی گیاهان دارویی، اصلی ترین برنامه ای که در افغانستان در زمینه توسعه تولید و کشت زعفران انجام شده با کمک و حمایت مالی مرکز توسعه بین الملل بریتانیا و با مدیریت مرکز تحقیقات بین المللی در نواحی خشک (ایکاردا – ICARDA) در سال ۲۰۰۸ تهیه شده است. این برنامه توسط کمیته دانمارکی کمک به پناهندگان افغانی (داکار – DACAAR) واقع در ولایت هرات در شمال غربی کشور اجراء شده است. هدف از اجرای این برنامه ها کمک به کشاورزان افغان برای یافتن راه های جایگزین کشت خشخاش بوده و در حقیقت بخشی از برنامه رالف (Research in Alternative Livelihoods Fund =RALF) محسوب می شود. در این برنامه دو استراتژی عمده برای توسعه صادرات زعفران افغانستان پیشنهاد شده است:

الف) ایجاد و نهادینه کردن یک هویت مجزا برای زعفران افغانی: که نشان دهنده تولید آن در افغانستان بوده و نیز مشهور نمودن آن به عنوان یک محصول با کیفیت برای تمایز در بازار. در حال حاضر زعفران افغانی محصولی فاقد برند است و از آنجا که هیچ دلیلی ندارد خریداران ترجیحی برای این محصول نسبت به سایر زعفران ها قائل شوند، بنابراین تولیدکنندگان افغانی مجبور هستند با قدرت چانه زنی بسیار اندک، محصول خود را به قیمت پایین به فروش برسانند. اگر زعفران افغانی را به عنوان یک محصول با کیفیت بشناسند، تولیدکنندگان می توانند قیمت بیشتری را از خریداران خارجی طلب کنند. زعفران افغانی در حال حاضر به شدت ناشناخته است و اگر تولیدکنندگان اهتمام و توجه ویژه ای نسبت به صادرات صرفاً زعفران باکیفیت داشته باشند، خریداران ادویه به تدریج با آن آشنا خواهند شد و برای آن نسبت به محصولات کشورهای دیگر تمایز قائل خواهند شد.

ب) اتصال مستقیم تولیدکنندگان افغانی به بازارهای جهانی: در این استراتژی باید تولیدکنندگان و به ویژه نمایندگان آنها را در تماس مستقیم با خریداران خارجی قرار گیرند. در این حالت است که تولیدکنندگان درک روشنی از شرایط بازارهای جهانی خواهند داشت و در خواهند یافت چه کسی بهترین قیمت را ارائه می دهد و چگونه می تواند محصولات خود را به آنها بفروشد.

منبع: معصوم زاده زواره، ابوالفضل.، ابراهیمی، ابوالقاسم.، شمسی، جعفر.، دهنوی، خلیل. ۱۳۹۲٫ برنامه عملیاتی برندسازی محصول زعفران ایران. نشریه زراعت و فناوری زعفران. ۲: ۶۸-۳۹٫